35 lat temu zmarł ppłk NSZ Leonard Zub-Zdanowicz ps. „Ząb”

0
0
0
/

12 sierpnia 1982 r. na emigracji w USA zmarł Leonard Zub-Zdanowicz, oficer Wojska Polskiego, cichociemny, podpułkownik Narodowych Sił Zbrojnych i szef sztabu Brygady Świętokrzyskiej. Leonard Zub-Zdanowicz przyszedł na świat 6 listopada 1912 r. w Popowcach pod Staro-Konstantynowem na Wołyniu w rodzinie ziemiańskiej o tradycjach patriotycznych, jego dziadkowie brali udział w powstaniu styczniowym. Od 1928 r. uczył się w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym im. Stanisława Staszica w Hrubieszowie. W 1931 r. ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu i rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W czasie studiów należał do Stowarzyszenia Bratniej Pomocy Studentów „Bratniak”, Korporacji Akademickiej „Concordia” oraz Sodalicji Mariańskiej. Jako oficer służby czynnej odbył przeszkolenie w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii. We wrześniu 1938 r. wszedł do Korpusu Oficerów Żandarmerii w stopniu podporucznika. Brał udział w kampanii wrześniowej, m.in. w starciach nad Pilicą i nad Wisłą. Za postawę na polu walki odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari. W połowie grudnia 1939 r. opuścił Polskę i dotarł do Francji, gdzie przyłączył się do odradzającej się Armii Polskiej. W lutym 1940 r. wstąpił do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich, wiosną tego roku walczył w Norwegii pod Narvikiem. Pod koniec czerwca 1940 r. przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie stacjonował w różnych jednostkach. W kwietniu 1941 r. został awansowany do stopnia porucznika. Na początku lata 1941 r. wszedł w skład 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej, w lipcu tego roku zgłosił się na skok do Polski i rozpoczął trening dla cichociemnych. Pod koniec lata 1942 r. zrzucony na tereny okupowane, został ranny i przez dwa tygodnie przebywał w kryjówce partyzantów z Narodowych Sił Zbrojnych. Od października 1942 r. działał w konspiracji w ramach organizacji dywersyjno-sabotażowej AK „Wachlarz”. Pod koniec maja 1943 r. formalnie przyłączył się do NSZ na Lubelszczyźnie. Walczył z radziecką i polską partyzantką komunistyczną oraz prowadził akcje przeciwko grupom rabunkowym nękającym miejscową ludność. Podjąwszy współpracę z AK jego oddział brał udział w walkach z niemieckim okupantem. W czerwcu 1944 r. przeszedł wraz z oddziałem na Kielecczyznę, gdzie wziął udział w tworzeniu legendarnej Brygady Świętokrzyskiej. W sierpniu tego roku został szefem jej sztabu. Dowodził osobiście wieloma akcjami zbrojnymi zarówno przeciwko Niemcom, jak też partyzantce komunistycznej. W grudniu 1944 r. został odznaczony Krzyżem Walecznych. W marcu 1945 r., wraz z przemieszczającym się na zachód oddziałem przedarł się na teren Czech, gdzie brał udział w wyzwalaniu niemieckiego obozu koncentracyjnego dla kobiet w Holisovie. Po zakończeniu działań wojennych opuścił rozbrojoną Brygadę i został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Władysława Andersa we Włoszech. Jesienią 1946 r. przeniósł się razem z rodziną do Wielkiej Brytanii, a w styczniu 1952 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował jako inżynier w Zakładach Sendzimir Precision Metals w Waterbury w stanie Connecticut. Do końca życia aktywny w organizacjach kombatanckich i instytucjach polonijnych, angażował się w wiele akcji pomocowych dla Polski, m.in. wspomagając lubelski KUL i krajowe środowisko Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W okresie działalności pierwszej „Solidarności” w latach 1980-1981 oraz stanu wojennego włączył się w akcję pomocy charytatywnej dla związkowców, a następnie więźniów politycznych w kraju. Zmarł 12 sierpnia 1982 r. Spoczął na Cmentarzu Polskich Weteranów w amerykańskiej Częstochowie w Doylestown w stanie Pensylwania. Źródło: nsz.com.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną