I wszystko to musi się zdarzyć
/
W trzewia wrośnięte dziedzictwo…
Czy ktoś może wyrwać to kwiecie?
Jest piękne lecz nie o tej porze!
I dobre lecz nie w tej przestrzeni!
Czy słowo musi się karmić
znów wnętrzem, co z sił wykręcone?
Zażyłość kwilenia ze śmiercią
to łuna od iskier pod korcem.
I skowyt w brutalnych zapaściach,
Co solą zapieka krwawienia
I octem nawadnia skruszały
bez snu pod powieką horyzont.
I wszystko to musi się zdarzać
siwizną zmurszały łyk chcenia,
by głodny w nas ogniem firmament
wyszarpał nas wprost do Królestwa!
Kasia Chrzan 19 08 2017
Puszcza Kozienicka
Źródło: prawy.pl
