75. rocznica śmierci o. Teodora Drapiewskiego – kandydata na ołtarze zagazowanego przez Niemców

0
0
0
/

W Brazylii członkowie Zgromadzenia Słowa Bożego podjęli pracę wśród Polonii już w 1895 r. jako pierwsze zgromadzenie zakonne. W latach 1900-1967 pracowało tam ponad 80 polskich werbistów, a wśród nich o. Teodor Drapiewski - zamordowany w obozie koncentracyjnym, kandydat do wyniesienia na ołtarze.

Teodor Drapiewski przyszedł na świat 13 stycznia 1880 r. we wsi Gacki na Kujawach, wielodzietnej rodzinie chłopskiej. Od najmłodszych lat chciał zostać misjonarzem, w związku z czym jeszcze w domu rodzinnym rozpoczął naukę łaciny. W 1898 r. wstąpił do Niższego Seminarium Misyjnego Księży Werbistów w Nysie, a po jego ukończeniu rozpoczął naukę na Wyższym Seminarium w Mödling pod Wiedniem. W 1907 r. złożył śluby wieczyste, a rok później otrzymał święcenia kapłańskie. W 1909 r. wyruszył na swoją pierwszą misję do Brazylii. Brał udział w tworzeniu Narodowego Związku Polaków, był inicjatorem budowy kościołów i otwarcia polskich szkół elementarnych w Sant’Ana i Cruz Machado. Następnie pełnił funkcję rektora kościoła, kontynuował wydawanie Gazety Polskiej oraz zorganizował szkołę średnią w Kurytybie. Wśród tamtejszej Polonii pracował przez 15 lat. Po powrocie do Polski został powołany na redaktora czasopism misyjnych do Górnej Grupy. Pełnił również funkcję spirytuała, czyli ojca duchownego braci zakonnych i radcy domowego. Był zaangażowany w życie misyjne kraju, wygłaszając liczne referaty na zjazdach misyjnych i organizując rekolekcje misyjne. We wrześniu 1928 r. został wiceregionałem polskiej regii werbistów. Rok później otrzymał nominację na rektora nowego domu misyjnego w Bruczkowie, gdzie erygowano niższe seminarium duchowne, gdzie uczył języka polskiego, historii, rysunku i kaligrafii. W latach 1933-1936 był rektorem domu zakonnego w Górnej Grupie, później znów w Bruczkowie, a od 1939 r. - w Rybniku. Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez gestapo 20 maja 1940 r. za głoszenie kazań w języku polskim i odmowę podpisania volkslisty. Wywieziono go do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Dachau, skąd został na pewien czas przeniesiony do KL Mauthausen-Gusen. W grudniu 1940 r. trafił ponownie do Dachau. Przydzielono go do ciężkiej pracy na roli w Liebhof, oddalonego 3 kilometry od obozu. W stanie skrajnego wycieńczenia fizycznego został przeznaczony do tzw. transportu inwalidów i zagazowany. Jako datę jego śmierci podaje się dzień 31 sierpnia 1942 r. O. Teodor Drapiewski jest jednym ze 122 Sług Bożych, wobec których od 2003 r. toczy się drugi proces beatyfikacyjny drugiej grupy polskich męczenników z okresu II wojny światowej. Źródło: seminarium.org.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną