Europoseł Wojciechowski napisał wiersz o zabitym przez Niemców żubrze.   Ech, żubrze, gdybyś w polskim mateczniku siedział. Nigdy by obcy strzelec o tobie nie wiedział. Nikt by tutaj do ciebie nie walił z gwintówki. No chyba, że pogromca żubrów z Kalinówki Czy tam ciebie zwabiła łąk za Odrą wonność. Czy żeś do demokracji tamtej poczuł skłonność. Wyszedłeś na brzeg rzeki, gdzie las się przerzedził. A tam zaraz leśniczy bytność twą wyśledził. I ogłosił, żeś groźny zwierz dla otoczenia. I nie ma innej opcji oprócz zastrzelenia I na nic dyrektywy, traktat, trybunały. Nic ochrona natury i dobrostan cały. Nic, że byłeś łagodny i świata ciekawy. Cel, pal i kula w łeb twój, wielki, kędzierzawy. I choć żeś Polskę całą w pokoju przemierzył. Toś wolności za Odrą ani dnia nie przeżył Już myślałem, że żubr zginął całkiem bez powodu Lecz go zjedli... to znaczy, że zabili z głodu