Błogosławiony ks. Roman Sitko – wychowawca alumnów

0
0
0
/

Rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, w czasie niemieckiej okupacji prowadził tajne nauczanie dla kleryków w Błoniu nad Dunajcem. W czasie przesłuchań, chroniąc kleryków i innych kapłanów, wziął całą odpowiedzialność na siebie, przypłacając to śmiercią w Auschwitz. Roman Sitko urodził się 30 marca 1880 r. w Czarnej Sędziszowskiej na Podkarpaciu, w rodzinie wielodzietnej. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Czarnej i w Sędziszowie Małopolskim, naukę kontynuował w gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego w Rzeszowie. Po egzaminie maturalnym w 1900 r. wstąpił do Seminarium Duchownego w Tarnowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w czerwcu 1904 r. Zaraz po święceniach został sekretarzem biskupa, notariuszem Kurii Diecezjalnej i prefektem Małego Seminarium w Tarnowie. W 1907 r. rozpoczął pracę katechetyczną w gimnazjum w Mielcu. Dla najuboższej młodzieży wybudował, częściowo za własne środki, bursę z kaplicą i salą, w której urządzano misteria i przedstawienia religijne. W 1921 r. powrócił do Tarnowa, gdzie przez rok był katechetą II Gimnazjum oraz dyrektorem Bursy św. Kazimierza, a następnie objął stanowisko kanclerza Kurii Diecezjalnej, które piastował przez 15 lat. W 1935 r. zainicjował budowę kościoła Najświętszego Serca Jezusowego w biednej części miasta - Grabówce oraz przewodniczył komitetowi tej budowy. Za swoje zasługi otrzymał liczne tytuły kościelne m.in. kanonika Kapituły Tarnowskiej, szambelana papieskiego oraz protonotariusza apostolskiego. Jego aktywność doceniły także władze państwowe, czego wyrazem było przyznanie mu przez prezydenta Ignacego Mościckiego Orderu „Polonia Restituta”. W 1936 r. został rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Zajął się wówczas przygotowywaniem reformy studiów seminaryjnych oraz gromadzeniem materiałów do pracy nad historią uczelni. Po wybuchu II wojny światowej, gdy Niemcy zamknęli tarnowskie seminarium, zaczął prowadzić nauczanie dla kleryków w Błoniu nad Dunajcem. Na wiosnę 1941 r. udało się uzyskać zezwolenie na kontynuowanie nauki, ale tylko roczników rozpoczętych przed wojną, bez prawa tworzenia nowych. Ryzykując życie, zdecydował się kształcić także młodszych alumnów. 22 maja 1941 r., w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, gestapo aresztowało ks. Sitkę wraz z innymi księżmi i alumnami I roku i wywiozło ich do Tarnowa na wielogodzinne przesłuchania. W czasie śledztwa wziął całą odpowiedzialność na siebie, dzięki czemu po trzech miesiącach alumni zostali zwolnieni z więzienia. Po procesie w Krakowie w marcu 1942 r. przebywał w więzieniu na Montelupich, a następnie w Tarnowie. Po odbyciu zasądzonej kary nie został wypuszczony, w sierpniu 1942 r. uznano go za więźnia politycznego i jeszcze w tym samym miesiącu wywieziono do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Najprawdopodobniej 12 października 1942 r. został zamordowany przez obozowego strażnika, który nadepnął ciężkim wojskowym butem na szyję księdza do momentu, gdy ten przestał oddychać. Ks. Roman Sitko został wyniesiony na ołtarze podczas pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1999 r. jako jeden ze 108 męczenników, którzy oddali życie za wiarę w obozach śmierci. Źródło: wsd.tarnow.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną