Medytacje ewangeliczne z dnia 18 października, Środa, Łk 10,1-9.Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże. Dobrze jest przyjmować do swego domu każdego, dzięki któremu przybliża się do nas królestwo Boże. Aby jednak rzeczywiście tego doświadczyć, trzeba ten swój dom po prostu… otworzyć. Trzeba też wyjąć swoje zapasy i poczęstować przybysza. Dać mu schronienie i ugościć go. Co to znaczy? To jest ryzyko relacji, które warto podjąć. Nie każdy przychodzi jednak od Chrystusa i trzeba o tym pamiętać. Wielu jest fałszywych proroków i pewnie do końca świata będzie ich wielu. A jednak spotykamy się z ludźmi, a oni często przychodzą w pokoju. Nie są doskonali, ale może mają szczere intencje? Jeśli otwieramy się na te osobę, rozpoczyna się relacja międzyosobowa. Oczywiście prędzej czy później przyniesie ona trud, jakieś zranienie, tak jest w przyjaźniach, w zwyczajnych kontaktach, w małżeństwie… Każda relacja polega na otwarciu swego domu, swego wnętrza i poczęstowaniu drugiego, tym co się ma. I na tym, że nasze wzajemnie niedoskonałości nas zranią, jednak jeśli Panem relacji jest Chrystus, ze zranień powstanie piękno! Ten, kto przychodzi w pokoju Jezusa Chrystusa przyjmie wszystko od nas jako dar. Nasze talenty tak samo przyjmie jak i nasze słabości. Fałszywy prorok będzie zawsze względem nas… wybredny. Ale i nasz pokój do nas powróci, bo dobro nigdy nie jest zaprzepaszczone.