Dziś przypada 75. rocznica śmierci błogosławionego ks. Antoniego Rewery, założyciela Zgromadzenia Córek św. Franciszka Serafickiego. Antoni Rewera przyszedł na świat 6 stycznia 1869 r. we wsi Samborze w powiecie sandomierskim. W Sandomierzu ukończył szkołę średnią, a następnie wstąpił do tamtejszego Wyższego Seminarium Duchownego. W 1889 r. rozpoczął dalsze studia w Akademii Duchownej w Petersburgu, które ukończył ze stopniem magistra teologii. Po otrzymaniu święceń kapłańskich 1893 r. pracował jako wikariusz parafii katedralnej, a rok później został powołany na stanowisko profesora Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Wykładał teologię moralną, archeologię i historię Kościoła. Był wicerektorem i ojcem duchowym alumnów. W 1903 r. został kanonikiem honorowym Sandomierskiej Kapituły Katedralnej, przechodząc w niej kolejne stopnie aż do godności prałata dziekana. Wybrany na urząd wikariusza aktualnego pełnił obowiązki proboszcza Katedry. W marcu 1934 r. został proboszczem parafii św. Józefa w Sandomierzu, którą to funkcję pełnił przez 8 lat. Ks. Rewerę cechowała głęboka wiara i nieprzeciętna gorliwość duszpasterska. Domeną jego pracy była posługa w konfesjonale, kapłan cieszył się sławą dobrego spowiednika i wytrwałego kierownika duchowego. Jako aktywny społecznik współorganizował spółdzielnię „Bratnia Pomoc”, kierował Związkiem Katolickim i Stowarzyszeniem Rzemieślników Chrześcijańskich. Publikował w gazetach, jego artykuły pojawiały się m.in. w „Przeglądzie Katolickim” i „Gazecie Radomskiej”. Był założycielem i opiekunem wielu bractw, z jego inicjatywy powstało Zgromadzenia Córek Świętego Franciszka Serafickiego, dla którego napisał konstytucje oparte na Regule III Zakonu franciszkańskiego. W połowie marca 1942 r. ksiądz Rewera został aresztowany przez gestapo i umieszczony w więzieniu na Zamku Sandomierskim. W czasie przesłuchania nie powiedział, skąd pochodzą znalezione u niego ulotki i nawet wobec możliwości odzyskania wolności stwierdził, że nie może zdradzić tych, którzy obdarzyli go zaufaniem, czyli swoich parafian. Po upływie dwóch tygodni przewieziono go do Oświęcimia, a następnie w czerwcu 1942 r. wraz z transportem duchownych został przewieziony do Dachau. Ks. Antoni Rewera zmarł 1 października 1942 r. w wyniku skrajnego wycieńczenia spowodowanego nieludzkimi warunkami obozowymi. Jego zwłoki spalono w krematorium. Za heroizm wiary i umiłowanie prawdy ks. Rewera zyskał miano „męczennika prawdomówności”. 13 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II wyniósł go na ołtarze w gronie 108 męczenników II wojny światowej. W 2007 r. przy kościele pod wezwaniem św. Józefa w Sandomierzu powstało muzeum - Dom Błogosławionego Księdza Antoniego Rewery. Także jedna z ulic Sandomierza została nazwana jego imieniem. Źródła: opoka.org.pl, cg.soulman.pl