Ogród bez ziarna, mąka bez zaczynu, to człowiek bez zycia

Medytacje ewangeliczne z dnia 31 października, Wtorek, Łk 13,18-21 Jezus mówił: Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posadził w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki powietrzne gnieździły się na jego gałęziach. I mówił dalej: Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło. Ziarno jest posadzone w ogrodzie, ale w bardzo konkretnym ogrodzie. Chodzi o nas. Posadzić ziarno trzeba bowiem w swoim ogrodzie, to znaczy w bardzo konkretnym miejscu, które do kogoś przynależy. Ziarno gorczycy zawsze wyrasta tak samo, na wielkie drzewo, które będzie schronieniem, ochroną, ale najpierw ono musi zostać posadzone. Kto o tym miałby decydować? Ziemia w ogrodzie to człowiek. Królestwo Boże nie wzrasta gdzieś daleko, poza człowiekiem. Ono jest w Bogu na sposób doskonały, a w nas posiane jako ziarno, jak zaczyn, jest naturalnym fundamentem naszego wzrastania. Trzy miary mąki to my, tak jak i ziemia jest nami. Czymże jednak jest sama mąka bez zaczynu, albo ogród bez ziarna? Pozostanie tylko mąką i tylko ziemią. Nie będzie w nich życia. Słowo Boga nie powraca, zanim nie wyda plonu. Wszystko w nas domaga się takiego wzrastania, jesteśmy stworzeni do życia, do nieustannego wzrostu. Jednak sami z siebie nic nie możemy, ale zaczyn i ziarno są nam dane. Jezus Chrystus oddał życie za to, aby ziarno bez przeszkód w nas wzrastało. Ogród nie jest po to, aby był suchą ziemią, tak jak mąka nie jest po to, aby była bezużytecznym prochem. Tak samo człowiek nie po to istnieje, aby umierać, ale aby żyć na miarę godności, która jest w nim posiana. Niech nas to wszystko przerasta, niech zaskoczy nas swym pięknem. Bóg zaskakuje planem na nasze wzrastanie. To jest piękne, dobre i prawdziwe. Czyż możemy tego nie pragnąć?