45 lat temu zmarł Komendant Główny Narodowego Zjednoczenia Wojskowego

0
0
0
/

21 listopada 1972 r. na emigracji w Wielkiej Brytanii zmarł ppłk Tadeusz Danilewicz, oficer Wojska Polskiego, Komendant Główny Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Był odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy i Krzyżem Walecznych. Tadeusz Danilewicz urodził się 21 września 1895 r. w Przedrzymichach Małych na terenie dzisiejszego obwodu lwowskiego na Ukrainie. Ukończył Gimnazjum im. S. Żółkiewskiego w Żółkwi, a od 1913 r. studiował w akademii Handlowej we Lwowie. Podczas I wojny światowej służył początkowo w 58 pp. armii austriackiej. Po ukończeniu szkoły oficerów rezerwy w 1916 r. został instruktorem w kadrze pułku. W listopadzie 1918 r., podczas przedzierania się do Lwowa, został zatrzymany przez Ukraińców, ale udało mu się zbiec. Ponownie ujęty na początku grudnia, w czerwcu 1919 r. został odbity przez oddziały Wojska Polskiego. Po oswobodzeniu rozpoczął służbę w Wojsku Polskim. Początkowo w Stacji Zbornej Oficerów we Lwowie, następnie dowodził plutonem w 38 pp. W październiku 1919 r. został przeniesiony do batalionu zapasowego w 47. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, we wrześniu 1920 r. został ciężko ranny. Uznany za niezdolnego do służby wojskowej, w listopadzie 1921 r. został wysłany na bezterminowy urlop, w którego trakcie ukończył studia. Za udział w walkach z bolszewikami został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy oraz Krzyżem Walecznych. We wrześniu 1922 r. został powołany do czynnej służby. Przydzielony do 6. Pułku Strzelców Podhalańskich objął stanowisko dowódcy kompanii. W następnych latach pełnił różne funkcje, zajmując różne stanowiska w wojsku, odbył też liczne kursy dla oficerów. W 1931 r. został przeniesiony do 39. Pułku Piechoty Strzelców Lwowskich. W 1936 r. otrzymał awans na majora i objął dowództwo I batalionu 3. Pułku Piechoty Legionów w garnizonie Jarosław na Podkarpaciu. Podczas kampanii wrześniowej wraz ze swoim oddziałem znalazł się w składzie 2 Dywizji Piechoty Armii „Łodź”. Od 23 września uczestniczył w obronie Modlina, po kapitulacji twierdzy trafił do niemieckiej niewoli. Zwolniony pod koniec października, powrócił do Jarosławia. Od listopada 1939 r. działał w konspiracji, początkowo w Narodowo-Ludowej Organizacji Wojskowej, gdzie był oficerem sztabu Komendy Obwodu Jarosław. W maju 1940 r. przeszedł do Narodowej Organizacji Wojskowej. W komendzie jej Okręgu Rzeszowskiego pełnił okresowo funkcję szefa sztabu. W lipcu 1941 r. objął w Warszawie stanowisko zastępcy szefa Oddziału Organizacyjnego Komendy Głównej NOW. Po utworzeniu Narodowych Sił Zbrojnych, we wrześniu 1942 r. stanął na czele Oddziału Organizacyjnego Komendy Głównej NSZ. W styczniu 1943 r. został jednocześnie szefem wydziału wojskowego w tzw. Wojennym Zarządzie Głównym Stronnictwa Narodowego, utworzonym przez secesjonistów z SN. W grudniu 1943 r. otrzymał awans na stopień podpułkownika NSZ. Po scaleniu NSZ z Armią Krajową, w kwietniu 1944 r. objął dowództwo sztabu Komendy Głównej NSZ. Brał udział w powstaniu warszawskim, po kapitulacji wyszedł z miasta razem z ludnością cywilną. Przebywał w Piotrkowie Trybunalskim oraz w Częstochowie. Po utworzeniu Narodowego Zjednoczenia Wojskowego, od listopada 1944 r. do maja 1945 r. pełnił funkcję szefa sztabu Komendy Głównej NZW. Jednocześnie wszedł w skład wydziału wojskowego Zarządu Głównego SN. 1 czerwca 1945 r. został mianowany Komendantem Głównym NZW. Pełniąc tę funkcję, zreorganizował organizację oraz określił jej podstawowe cele i metody działania. Zagrożony aresztowaniem przez bezpiekę, w połowie grudnia 1945 r. przedostał się na Zachód. Początkowo mieszkał w Paryżu, następnie przeniósł się do Wielkiej Brytanii. Ppłk Tadeusz Danilewicz zmarł 21 listopada 1972 r. w Huddersfield, tam też został pochowany. Źródła: nsz.com.pl, stankiewicz.e.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną