Medytacje ewangeliczne z dnia 5 grudnia 2017 roku (Łk 10,21-24)   "W tej właśnie chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić. Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli." Pan Bóg  pozostanie dla nas tajemnicą, jednak pozwala nam poznać Siebie na tyle , na ile uznaje to za stosowne. Pozwala nam widzieć i usłyszeć rzeczy, które nie dane były wielu innym, nawet prorokom i królom. Czy mamy świadomość tej łaski ? Czy umiemy i chcemy odczytywać to, co Bóg zechciał nam objawić ? Żyjemy w czasach i środowisku, gdzie niemal wszyscy słyszeli już o Bogu.Czy uważamy się za " szczęśliwe oczy " - my, którzy mamy możność dostrzegania Boga na co dzień? Czy umiemy i  chcemy z tego czerpać? Adwent jest szczególnym czasem, który zachęca nas do powrotu do tego, co podstawowe i najprostsze.Cieszmy się, że jesteśmy wśród prostaczków, którym Pan zechciał objawić te rzeczy. Nie możemy jednak poprzestać na tej radości. W tym adwentowym czasie mamy szczególną okazję, by rozważać w sercu podstawowe prawdy i wiary i zastanowić się, ile z nich przenika do naszego codziennego życia.