1. Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów nieba, Tęskno mi, Panie. 2. Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazda na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą, Tęskno mi, Panie. 3. Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie: «Bądź pochwalony!» Tęskno mi, Panie. 4. Tęskno mi jeszcze i do rzeczy innej, Której, już nie wiem, gdzie leży mieszkanie, Równie niewinnej... Tęskno mi, Panie. 5. Do beztęsknoty i do bezmyślenia, Do tych, co mają tak za tak, nie za nie — Bez światłocienia, Tęskno mi, Panie. 6. Tęskno mi ówdzie, gdzie któż o mnie stoi? I tak być musi, choć się tak nie stanie Przyjaźni mojéj! Tęskno mi, Panie.   Cyprian Kamil Norwid: nie tylko genialny poeta, ale wieszcz,  prozaik, dramatopisarz, grafik, malarz, rzeźbiarz oraz filozof.  Pomódlmy się za Jego duszę.