Małgorzata Hillar, właśc. Janina Krystyna Helena Hillar (ur. 19 sierpnia 1926, zm. 30 maja 1995 ) dzieciństwo spędziła na Kaszubach. Tuż po wybuchu II wojny, ojca wywieziono do obozu w Stuthoffie, a Małgosię i jej matkę wysiedlono do Żyrardowa. Po wojnie poetka pracowała w Urzędzie Ziemskim w Bydgoszczy.  Niemal połowę swojego życia przeżyła jednak w Warszawie.Wspominała tak:  "z Łąką Leśmiana chodziłam na moją własną łąkę, pełną moich własnych rumianków i własnych kwitnących ostów”. Poezja Małgorzaty Hillar ogromnie popularna w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych odczytywana była jako manifest ówczesnego pokolenia. Jej wiersz  "My z drugiej połowy XX wieku" brzmi jeszcze dobitniej i smutniej w drugiej dekadzie wieku XXI: My z drugiej połowy XX wieku rozbijający atomy zdobywcy księżyca wstydzimy się miękkich gestów czułych spojrzeń ciepłych uśmiechów Kiedy cierpimy wykrzywiamy lekceważąco wargi Kiedy przychodzi miłość wzruszamy pogardliwie ramionami Silni cyniczni z ironicznie zmrużonymi oczami Dopiero późną nocą przy szczelnie zasłoniętych oknach gryziemy z bólu ręce umieramy z miłości