W ostatnim czasie lewicowe media i politycy dokonali reaktywacji nazistowskich narzędzi propagandowych w celu upowszechnienia mordowania nienarodzonych dzieci. Wokół prof. Chazana i deklaracji lekarzy przeciwstawiających się mordowaniu podczas aborcji niepełnosprawnych, lewica rozpętała kampanię nienawiści. Narzędziem lewicy stały się fotografie dzieci z wadami genetycznymi. Dokładnie to samo w swojej eugenicznej kampanii robili w Niemczech narodowi socjaliści.

Działania nazistów wyrastały z ideologii darwinizmu społecznego, zakładającej oczyszczenie społeczeństwa z elementów uznawanych za zbędne, szkodliwe i kosztowne, w celu polepszenia wartości rasowej i stanu zdrowia społeczeństwa - likwidacja niepotrzebnych słabych miała być przejawem naturalnej walki o byt, naturalnego dbania o czystość rasową.

By propagować eugenikę i sterylizację władze narodowo socjalistyczne organizowały dla zwykłych Niemców wycieczki po szpitalach psychiatrycznych. Celem wycieczek miało być zniechęcanie Niemców do utrzymywania „pasożytów społecznych”. W 1938 roku propagandą eugeniczną zajmowało się 3600 instruktorów Biura Polityki Rasowej. Władze zmuszały lekarzy do nieustannego doskonalenia się w dziedzinach eugeniki i sterylizacji, które były obowiązkowymi przedmiotami na studiach medycznych.

Socjaliści Hitlera przykładali też wielką troskę do propagowania eugeniki w mediach. Działania polityczne uzupełniono produkcją w 1935 filmu „Dziedzictwo” ukazującego koszty utrzymywania odpychających kalek. Innymi filmami propagującymi eugenikę był „Jud Suss” i „Ewiege Jude” okazujące dramatyczne konsekwencje skażenia rasy germańskiej. Filmy popularne uzupełniane były filmami quasi naukowymi. W filmach rozrywkowych, melodramatach, mordowanie z pobudek eugenicznych przedstawiane było jako akt godności i litości pożądany przez chorych, jako czyn humanitarny. Narodowi socjaliści przedstawiali eutanazję jako akt litości kończący niewyobrażalne cierpienia, jako wzniosłą służbę narodowi. Narodowi socjaliści uprawiali swoją propagandę także za pomocą czasopism i radia.

Działania nazistów mające na celu likwidację ludności nieprodukcyjnej spowodowane były wzrostem kosztów opieki zdrowotnej wynikającym z masowego zatrudnienia w przemyśle zbrojeniowym i robotach publicznych osób dotychczas zajmujących się chorymi - dziś występuje ten sam mechanizm. Wzrost kosztów polityki społecznej wiązał się też od 1933 z masowym wysyłaniem przez NSDAP ludzi do szpitali psychiatrycznych i domów opieki.

Naziści przed II wś mordowali: inwalidów, kaleki, ludzi w depresji, załamanych nerwowo, alkoholików, włóczęgów, prostytutki, uczniów szkół specjalnych, uznanych za niepełnowartościowych rasowo, dzieci wyselekcjonowane w szpitalach, więźniów politycznych, krytycznych wobec reżimu duchownych, członków ruchu oporu, żołnierzy rannych w walce, niezdolnych do pracy weteranów, niezdolnych do pracy, długotrwale hospitalizowanych, nie Aryjczyków. Od 1933 mordowano chorych psychicznie głodząc ich na śmierć w ośrodkach opiekuńczych, a od 1 września 1939 roku chorych psychicznie koncentrowano i zabijano.

Narodowi socjaliści metodycznie przygotowali infrastrukturę niezbędną do eksterminacji. Wybudowano komory gazowe, wyprodukowano samochody przystosowane do gazowania, otwarto krematoria. Przejęto obiekty organizacji pozarządowych na potrzeby masowych mordów. Akcję, którą zajmowało się bardzo wiele organizacji i firm (często zmieniających nazwy) i wielu młodych lekarzy członków NSDAP, utajniono pod groźbą śmierci. Ofiary zwożono w tajemnicy i z zaskoczenia, a opiekujących się nimi lekarzy zastraszano.

Jan Bodakowski

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.