Podczas kampanii wrześniowej walczył w szeregach Armii „Poznań”, następnie związał się z konspiracją antyhitlerowską. Ponad rok spędził w niemieckich więzieniach i obozach. Po wojnie jako kapelan Narodowych Sił Zbrojnych działał w antykomunistycznym podziemiu. Został zamordowany przez UB równo tydzień po kolejnej rocznicy otrzymania święceń kapłańskich. Rudolf Marszałek urodził się 29 sierpnia 1911 r. w Komorowicach w powiecie bielskim. Podczas nauki w bielskim gimnazjum należał do śląskiej chorągwi Harcerstwa Polskiego, a w latach 1922-1932 do Sodalicji Mariańskiej. W 1928 r. ukończył ochotniczą służbę wojskową w Szkole Podchorążych Piechoty w Zambrowie. W 4. Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie odbył czteromiesięczny kurs, zostając plutonowym podchorążym. W 1932 r. odszedł do rezerwy w stopniu podporucznika piechoty. W tym samym roku wstąpił do Seminarium Zagranicznego Towarzystwa Chrystusowego dla Wychodźców w Potulicach pod Bydgoszczą. Był też prezesem Sodalicji Mariańskiej poznańskich studentów teologii. Przez 7 lat studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku teologii misyjnej, w czerwcu 1939 r. otrzymał święcenia kapłańskie. W lipcu 1939 r. został powołany do wojska, podczas kampanii wrześniowej służył jako kapelan w 58. Pułku Piechoty w Poznaniu. Podczas odwrotu wojsk trafił do Warszawy, gdzie pracował w szpitalu polowym. W ramach szeroko zakrojonej akcji prześladowań duchownych został aresztowany i trafił na Pawiak. Po opuszczeniu więzienia w listopadzie 1939 r. trafił do konspiracji niepodległościowej. W Bielsku tworzył Łańcuch Wolnych Polaków, przekształcony następnie w Orła Białego. Wkrótce został naczelnym kapelanem tej organizacji, która zasięgiem swym objęła dodatkowo Górny Śląsk oraz woj. krakowskie. Zdekonspirowany w marcu 1940 r. próbował przedostać się do Francji poprzez Węgry, ale został aresztowany przez gestapo na dawnej granicy austriacko-węgierskiej. Przez rok przebywał w obozach w Mauthausen-Gusen, skąd w czerwcu 1941 r. został zwolniony dzięki staraniom rodziny. Po powrocie do końca wojny był rektorem kościoła w Bystrej. W konspiracji pełnił funkcję kapelana Batalionów Chłopskich na terenie Śląska Cieszyńskiego. Od czerwca 1945 r. służył w Wojsku Polskim jako kapelan w stopniu kapitana, utrzymując jednocześnie kontakty z terenowymi oddziałami Narodowych Sił Zbrojnych. Poszukiwany przez UB zwolnił się z oficjalnej funkcji kapelana i we wrześniu przedostał się do Monachium. Tam nawiązał kontakty ze środowiskiem NSZ skupionym wokół Brygady Świętokrzyskiej, w której skład wszedł jako oficer w stopniu majora. Mimo że w dalszym ciągu był poszukiwany, na początku grudnia 1945 r. znalazł się ponownie w Polsce. Osiadł w Bystrej, gdzie został proboszczem, pozostając w kontaktach z NSZ jako kapelan oddziałów Zgrupowania Leśnego Henryka Flame „Bartka”. We wrześniu 1946 r. jako tajny emisariusz udał się ponownie na Zachód, do Monachium, szukając wsparcia materialnego dla polskiej partyzantki. Po powrocie do Polski pod koniec 1946 r. nawiązał kontakt z działającym z ramienia NSZ Henrykiem Wendrowskim ps. „Lawina”, który okazał się agentem UB. W grudniu 1946 r. został aresztowany przez bezpiekę. Podczas śledztwa prowadzonego w Katowicach i w Warszawie był torturowany. Oskarżony o „usiłowanie zmiany przemocą ustroju państwa, dezercję, grabież oraz przekazanie tajemnic państwowych”, podczas rozprawy przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Warszawie w styczniu 1948 r. odwołał wszystkie wymuszone na nim w śledztwie zeznania. Skazany na trzykrotną karę śmierci ks. mjr Rudolf Marszałek został zamordowany strzałem w tył głowy 10 marca 1948 r. w warszawskim więzieniu na Mokotowie. Zginął równo tydzień po kolejnej rocznicy otrzymania święceń kapłańskich. Miejsce jego pochówku pozostaje nieznane. Źródło: patrimonium.chrystusowcy.pl Fot: ipn.gov.pl