Medytacje ewangeliczne z dnia 5 kwietnia 2018, Łk 24, 35-48. Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!» Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?» Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich. Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma. I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego». Apostołowie stali się uczestnikami tajemnicy, która ich przerosła. Przerosła ich możliwość pojmowania, rozumowania, pozostawiając ich zagubionymi i wylęknionymi. Dopiero pojawienie się Jezusa Zmartwychwstałego, możliwość spotkania z Nim i uzyskania wyjaśnienia pozwoliła im odnaleźć się w wydarzeniach ostatnich dni. A jak wygląda moje spotkanie z Jezusem Zmartwychwstałym? Czy oddałem Mu męczące mnie lęki i niepewności? Czy byłem prawdziwym świadkiem Jego Zmartwychwstania? Czy pojmuję wymiar tego wydarzenia? Czy mam w sobie tyle odwagi, żeby po tym wielkanocnym spotkaniu z Nim głosić nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim, których spotkam? Pan Jezus przychodzi do mnie dokładnie tak samo, jak przyszedł do swoich uczniów, abym i ja był Jego świadkiem. I tylko ode mnie zależy, jak odpowiem na to powołanie.