Wsparcie sanacyjnej dyktatury dla żydowskich terrorystów

W 1926 roku Józef Piłsudski przejął władzę na drodze krwawego zamachu wojskowego. Jedyną liczną grupą społeczną, która popierała konsekwentnie dyktaturę byli Żydzi. Współpraca sanacji i Żydów układała się doskonale. Jednym z jej przejawów było wsparcie sanacji dla żydowskich terrorystów, którzy zabijali Brytyjczyków rządzących Palestyną - równocześnie sanacja liczyła, że Brytyjczycy będą sojusznikami Polski.

Za czasów dyktatury Piłsudskiego rozpoczął się proces likwidacji demokracji w II RP. Sanacja odebrała władzę demokratycznie wybranej koalicji prawicowych katolików z ruchu narodowego i prawicowych ludowców z PSL Piast. Piłsudski przekazał władzę w ręce swoich kumpli masonów, a co gorsze, zdarzało się że i okultystów. W konsekwencji wprowadzono cenzurę polityczną polegającą na zakazie pisania prawdy o Piłsudskim, nieznani sprawcy mordowali przeciwników rządu, policja pacyfikowała protesty spauperyzowanej ludności, a polscy patrioci byli wyniszczani w obozie w Berezie Kartuskiej. Ostateczną konsekwencją rządów sanacji była klęska we wrześniu 1939, okupacja nazistowska i niemiecka.

W 1936 roku Władymir Żabotyński przywódca syjonistów rewizjonistów, prawicowych rozłamowców z ruchu syjonistycznego, nawiązał kontakty z polskim rządem. Formalne porozumienie z ministrem spraw zagranicznych Józefem Beckiem negocjował Abraham Stern - żydowski terrorysta, zabity przez Brytyjczyków w 1942 roku.

Władze II RP pomagały syjonistom rewizjonistom szkolić od 1937 roku żydowskich emigrantów, członków faszystowskiej organizacji żydów Betar (Brith Trumplendor, czyli związku imienia Trumplendora jednego z pierwszych bojowników poległych w walkach o dominację Żydów w Palestynie) i późniejszych bojowników z Irgun Zevai Leumi (Narodowej Organizacji Wojskowej - Żydowskiego Związku Wojskowego). Żydzi szkoleni byli w bazach w Zielonce Rembertowie, Zakopanym i Andrychowie (gdzie wywiad wojskowy II RP szkolił dowódców oddziałów dywersyjnych z Palestyny czyli żydowskich terrorystów).

Szkolenie przeszło 10 tys. żydów. Programem szkoleń kierował pułkownik Jan Gaładnik. Wojsko Polskie zaopatrywało syjonistów w broń i amunicje. Syjoniści mogli odbywać manewry w swoich gospodarstwach rolnych. Szkolenia finansowały władze II RP i społeczność żydowska. Szkolenia zawieszono z powodu presji Wielkiej Brytanii sprawującej rządy w Palestynie i walczącej z żydowskim narodowo wyzwoleńczym terroryzmem.

Irgun, pod kontrolą władz II RP, zorganizował dla kilkuset osób obozy szkoleniowe w Zofiówce na Wołyniu i w Poddębiu koło Łodzi. Władze RP nie przeszkadzały również w podobnej działalności Hagany, reprezentującej większość syjonistów, w II RP.

Władze II RP przekazały również Żabotyńskiemu na działalność terrorystyczną 250 tys. zł. II RP dostarczała też broń dla Narodowej Organizacji Wojskowej Irgun w Palestynie. Broń przemycano jako maszyny rolnicze lub mienie emigrantów żydowskich. Polski wywiad wojskowy (drugi oddział sztabu generalnego) przemycili dla Żydów w Palestynie: 3000 karabinów, 220 karabinów maszynowych, 10 tys. granatów, 3 miliony sztuk amunicji, trzy lekkie samoloty RWD 13.

Żabotyński chciał by Polska przejęła mandat brytyjski (czyli władzę) w Palestynie, co umożliwiłoby swobodną emigrację Żydów do Palestyny.

Podczas II wojny światowej wraz z armią Andersa z ZSRR uciekło 3,5 tys. Żydów żołnierzy (5 proc. wszystkich ewakuowanych żołnierzy) i 2,5 tys. żydowskich cywili (3 proc. ewakuowanych). Na przełomie 1942 i 1943 roku w Palestynie część Żydów zdezerterowała (2972 z 4439 czyli 67 proc.) za przyzwoleniem polskiego dowództwa. Przed „dezercją” przyszli „dezerterzy” otrzymywali dodatkowe przeszkolenie od polskich wykładowców w dziedzinie dywersji i sabotażu. Wśród dezerterów był późniejszy premier Izraela (jeden z przedwojennych przywódców Betaru) Menachem Begin. Niestety po wojnie dezerterzy szkalowali w Izraelu Polskie Siły Zbrojne zarzucając armii Andersa antysemityzm. Generał Anders zakazał ścigać dezerterów i oddelegował jednego z pułkowników do szkolenia bojowników z Irgunu. Dezerterzy z armii Andersa wzmocnili siły żydowskie.

Jan Bodakowski
1. Chodakiewicz „Żydzi i Polacy 1918 1952” Fronda 2000

2. Szaynok „Z historią i Moskwą w tle. Polska a Izrael 1944-1968” IPN 2007

3. August Grabski „O wolność Izraela” str.47 Komandos 7-8/2004

4. Wacław Dominik „Wybrańcy i ochotnicy” str.51 Komandos 7-8.2004

5. Krzysztof Kubiak „Hagana narodziny armii obywatelskiej” Komandos 6/2006

6. Krzysztof Kubiak „Hagana narodziny armii obywatelskiej cz 2” Komandos 7-8/2006

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.