Medytacje ewangeliczne z dnia 30 kwietnia 2018, J 14, 21-26. Jezus powiedział do swoich uczniów: «Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie». Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: «Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?» W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca. To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem». Pan Jezus nikomu nie narzuca Swojej Miłości. On po prostu kocha. Od nas zależy, czy ową Miłość przyjmiemy i będziemy pielęgnować, czy też odrzucimy i będziemy żyli z daleka od Boga. Miłość, o czym wielu często zapomina, to nie tylko uczucie, ale przede wszystkim podejmowane decyzje. Z dzisiejszej Ewangelii dowiadujemy się, jak tę kwestię postrzega sam Jezus: „Kto ma przykazania moje i je zachowuje, ten Mnie miłuje”. Zachowywanie przykazań jest zatem miarą naszej miłości do Boga, nie zaś to, co mówimy i jak postrzegamy samych siebie. Grzech ma to do siebie, że wkrada się powoli, czasami nawet niezauważenie do naszego życia. Rozmiękcza sumienie. Usypia czujność. Przytępia wrażliwość. Ale i tu Bóg ma dla nas ratunek – daje nam Ducha Świętego, który przypomina nam naukę Chrystusa. Dlatego tak ważne jest, aby robiąc rachunek sumienia prosić Ducha Świętego o pomoc w rozeznaniu zła i nazwania go po imieniu, aby każda nasza spowiedź była dobra. Prośmy Ducha Świętego również o to, aby kierował naszym życiem zgodnie z Bożym planem. Przyjdź Duchu Święty...