Pobożność maryjna jest bardzo ważna i bliska wiernym. Niestety, wierni mamieni są również fałszywymi objawieniami. By ustrzec się fałszywych podszeptów należy mieć niezbędną wiedzę, która pomoże rozpoznawać prawdziwe objawienia. Pomogą w zdobyciu takiej wiedzy pozycje poświęcone objawieniom maryjnym: wydana przez WAM praca „Objawienia Maryjne" autorstwa Roberta Panneta oraz „A.D. 2012. Czy nadchodzi koniec świata?"  autorstwa Andrea Tornielli i Saverio Gaeta, wydana przez Znak. Książka „Objawienia Maryjne"  jest obowiązkową lekturą dla wszystkich zainteresowanych tematyką objawień maryjnych. Autor w niezwykle profesjonalny sposób w tej małej publikacji zawarł mnóstwo informacji o samych objawieniach, ich kontekście kulturowym i historycznym, badaniach naukowych sfery sacrum (badaniach socjologicznych, etnograficznych, psychologicznych, historycznych). Czytelnicy na kartach „Objawień Maryjnych" znajdą definicje objawień i ekstaz, opis zasad oceny objawień - również  w innych religiach  na przestrzeni wieków (z szczególnym uwzględnieniem objawień w dziewiętnastowiecznej Europie). Robert Pannet przybliżył też teologiczne nauczanie katolicyzmu o objawieniach. Przypomniał, że katolicy nie są zobowiązani do wiary nawet w uznane objawienia. W XX wieku wydarzeń uznawanych przez wiernych za objawienia maryjne było ponad 260. Tylko 17 z nich zostało uznanych za prawdziwe przez Kościół katolicki (w osobie biskupa miejsca – taki przywilej ma biskup od czasów Soboru Trydenckiego z 1563 roku). 40 z nich jednoznacznie zostało uznanych za fałszywe (w tym i te z Medjugorie). O ponad 200 Kościół jak dotąd się nie wypowiedział. Badanie prawdziwości objawień jest uprawnieniem biskupa miejsca. Kościół ocenia: zgodność objawień z nauczaniem katolickim, zgodność opisów Maryi z biblijnymi opisami, przebieg zdarzeń, zgodność między tym co wizjonerzy widzą, a tym co słyszą, indywidualne zachowania wizjonerów (wizjonerzy muszą być osobami moralnymi i wolnymi od pychy), ich zdrowie psychiczne i fizyczne, szczerość wizjonerów, owoce duszpasterskie jakie przynoszą objawienia (w tym i uzdrowienia), postawę pielgrzymów, środowisko wizjonerów (kontekst kulturowy, religijność). Jako pierwsze przeprowadzane są badania przez psychologów i neurologów (wizje nie mogą być wywoływane chorobami psychicznymi lub fizjologicznymi, nie mogą być też powodowane hipnozą). Przesłania muszą być jednoznaczne, pozbawione sprzeczności, przejrzyste, jasne, spójne. O fałszywości objawień świadczy wszystko co dzieli, skłania do grzechu i odwraca od wiary. Robert Pannet w swych „Objawieniach Maryjnych" przybliżył czytelnikom objawienia jakie miały miejsce w współczesnym Kościele, w: Lourdes (Francja 1858), Fatimie (Portugalia 1917), Beauraing (Belgia 1932), Banneux (Belgia 1933), Akita (Japonia 1974-1984), Kibeho (Rwanda 1981-1986) i inne. Autor publikacji opisał: kim byli wizjonerzy, wygląd i treść przesłań Maryi, kontekst teologiczny i kulturowy objawień. Opisując demoniczne manifestacje w Medjugorie autor (uczciwe chociaż jakby wbrew swoim odczuciom) wspomniał o uznaniu przez Kościół w 1987 roku wydarzeń za fałszywe objawienia i zakazie organizacji pielgrzymek. Na kartach książki czytelnik może poznać też inne wątpliwe objawienia (w tym doskonale nadające się na scenariusz filmowy wydarzenia z włoskiego San Damiano, gdzie 53-letnia mamma Rosa, uboga, niewykształcona i bardzo pobożna kobieta przez 20 lat jak sama twierdził pozostawała w kontakcie z Madonną). Książka Andrea Tornielli i Saverio Gaeta „A.D. 2012. Czy nadchodzi koniec świata?" napisana jest w stylu publicystyki Henryka Pająka i na pewno spodoba się wyznawcom Medjugorie (autor traktuje te demoniczne manifestacje jako cudowne objawienia maryjne). Autorzy w swej pracy przybliżają czytelnikom treść, kontekst historyczny oraz kulturowy, przebieg i skutki objawień i wydarzeń z: Guadalupe (11 i 12 grudnia 1531 roku), Rzymu (9 lipca 1796 roku), Paryża (Rue du Bac 18 lipca 1830 – wbrew deklaracjom UE autor wmawia czytelnikom że gwiazdki z Cudownego Medalika zainspirowały flagę UE), La Salette (19 września 1846 roku), Lourdes (11 lutego 1858), Pontmain (Francja 17 stycznia 1871), Pallevoisin (Francja 15 października 1876), Fatimy (13 mają 1917), Beauraing (Belgia 29 listopad 1932), Banneux (Belgia 15 stycznia 1933), Ghiaie di Donate (13 maj 1944), Amsterdamu (26 marca 1945), Rzym (12 kwietnia 1945), Akitta (Japonia 1973), Medjugorje (24 czerwca 1981), Kibeho (Rwanda 1982), Abguera (Brazylia 1987), Civitavecchia (Włochy 1995). Przekazy z Medjugorie charakteryzuje prostacki i infantylny styl narracji, nieustanny płytki słowotok o pokoju, dręczenie wizjonerów kolejnymi tajemnicami i zapowiedziami kolejnych tajemnic. W jednej ze swych wypowiedzi demon stwierdził, że transformacja ustrojowa w Polsce w 1989 roku była trumfem sprawiedliwości (autorzy książki zapewne nie doinformowani o naturze zachowania realnej władzy i zmonopolizowania własności przez postkomunistycznych bandziorów krajach postsowieckich słowa demona powtarzają bezkrytycznie). Szokująca jest też ilość przesłań (zapewne przekraczająca wielkość Ewangelii).