Płk Spirydion Koiszewski „Topór” - dowódca NSZ podczas powstania warszawskiego

0
0
0
/

Pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, podczas wojny komendant Okręgu NSZ-AK nr 1 Warszawa-miasto. Po wybuchu powstania warszawskiego stanął na czele całości sił NSZ walczących z Niemcami o stolicę. W 2010 r. został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Spirydion Koiszewski urodził się 15 listopada 1886 r. w Warszawie. W 1904 r. ukończył 7-letnią rosyjską Szkołę Kadetów w Połtawie, później uczęszczał do Mikołajewskiej Szkoły Kawalerii w Petersburgu. Po jej ukończeniu został oficerem w armii carskiej, służąc w 5 Pułku Ułanów we Włocławku. W czasie I wojny światowej dowodził szwadronem, a następnie dywizjonem. W 1917 r. awansował do stopnia podpułkownika. W tym samym roku został prezesem Związku Wojskowych Polaków W Rosji - organizacji zrzeszającej żołnierzy polskich oraz pracowników wojska służących w armii Imperium Rosyjskiego. W latach 1918-1920 był oficerem w sztabie 5 Dywizji Syberyjskiej, wchodzącej organizacyjnie w skład Armii Polskiej we Francji. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. We wrześniu 1920 r. objął dowództwo nad 5 Pułkiem Ułanów Zasławskich, który po wojnie stacjonował w Ostrołęce. Z początkiem 1923 r. został dowódcą 25 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Prużanie. Od 1932 r. był członkiem Trybunału Orzekającego w Departamencie Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych. W 1934 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Podczas kampanii wrześniowej był oficerem dyspozycyjnym Naczelnego Wodza. Przez pewien czas przebywał w niewoli niemieckiej. Od 1942 działał w konspiracji, prawdopodobnie należał do Armii Podziemnej Ruchu „Miecz i Pług”. W lipcu 1944 r. został mianowany Komendantem Okręgu I Warszawa-Miasto NSZ-AK. Po wybuchu powstania warszawskiego był komendantem całości sił NSZ w stolicy, także tych niescalonych z AK. Pod koniec września 1944 r. otrzymał przydział do Legii Oficerskiej AK. Po kapitulacji znalazł się w niemieckiej niewoli. Do Polski powrócił w 1946 r. Płk Spirydion Koiszewski zmarł 19 maja 1978 r. w Warszawie. Był wielokrotnie odznaczany, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Walecznych. W 2010 r. nadano mu pośmiertnie Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Źródła: 1944.pl, dws-xip.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną