Urodzony w rodzinie ziemiańskiej, zarządzanie majątkiem łączył z działalnością polityczną, społeczną i oświatową. W wyborach do Senatu w 1922 r. uzyskał mandat z listy Związku Ludowo-Narodowego. Po wojnie, już w podeszłym wieku, był więziony przez bezpiekę. Ludomił Pułaski urodził się 3 stycznia 1871 r. w Warszawie w rodzinie ziemiańskiej. Uczęszczał do gimnazjów w Warszawie i Kaliszu. W latach 1889–1895 studiował na Wydziale Rolniczym Politechniki Ryskiej. Należał do korporacji akademickiej Arkonia, przez pewien czas był jej prezesem. Naukę zakończył otrzymując tytuł agronoma. Praktykę odbył zarządzając rodzinnym majątkiem Piorunów. Po śmierci ojca w 1900 r. objął majątek Grzymiszew pod Kaliszem. Działał aktywnie na niwie społecznej i oświatowej. W 1905 r. był jednym z założycieli szkoły handlowej w Koninie. Wszedł w skład władz powołanego w 1907 r. Centralnego Towarzystwa Rolniczego. W 1909 r. został prezesem kaliskiego Gubernialnego Towarzystwa Rolniczego, piastując tę funkcję do wybuchu I wojny światowej. W 1917 r. został wybrany na pierwszego prezesa Związku Ziemian, który miał swoją siedzibę w Warszawie. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został pierwszym starostą powiatu konińsko-słupeckiego. W czasie wojny z bolszewikami stanął na czele Komitetu Obrony Państwa w tym rejonie, zorganizował szpitale w Uniejowie oraz w Koninie. W wyborach do Senatu RP w 1922 r. uzyskał mandat z listy Związku Ludowo-Narodowego. Pracował w komisjach administracyjnej i skarbowo-budżetowej. Po zamachu majowym 1926 r. pozostawał w opozycji do władz sanacyjnych. Był prezesem Rady Wojewódzkiej Okręgowych Towarzystw Rolniczych w Łodzi oraz delegatem Zarządu Głównego Związku Ziemian na zjazdy Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich. Brał czynny udział w pracach Związku Właścicieli Lasów Prywatnych. W latach 30. był związany z Akcją Katolicką. Od papieża Piusa XI otrzymał godność szambelana. W czasie II wojny światowej został wysiedlony przez Niemców do Generalnego Gubernatorstwa. Lata okupacji spędził w Warszawie jako administrator majątku Pawłowice koło Sochaczewa. Po wojnie, zimą 1945 r. został aresztowany przez władze bezpieczeństwa i uwięziony w Piotrkowie Trybunalskim. Nie mógł powrócić do rodzinnego majątku, który został zniszczony w czasie działań wojennych. Pracował krótko jako administrator tartaku pod Strzelcami Krajeńskimi, po 1948 r. pozostawał bez pracy, mieszkał we Wrocławiu. Ludomił Pułaski zmarł 24 maja 1953 r., został pochowany na cmentarzu we wrocławskich Osobowicach. Rok później jego szczątki przeniesiono do kaplicy rodzinnej w Grzymiszewie. Dziś mija 65. rocznica jego śmierci. Źródła: ipsb.nina.gov.pl, sejm.gov.pl Fot. senat.edu.pl