Przypomnijmy słowa Rozalii: „Polska ma wielkie zadanie, bo ma stać się wzorem i przykładem życia Bożego dla całego świata”. Mamy tworzyć prawa, które będą wzorem dla całego świata. Jakie więc mają być owe prawa? O ile wiemy, jakim duchem mają być przeniknione, to jakie mają być pod względem społecznym? Pofantazjujmy na podstawie naszego dziedzictwa w tej materii, a mianowicie wielkiego  Stanisława ze Skarbimierza (obecna nazwa Skalbmierz; ur. ok. 1365, zm. 9 stycznia 1431 r. w Krakowie) – pierwszego rektora odnowionej w 1400 roku Akademii Krakowskiej, prawnika, kanonika kapituły katedralnej na Wawelu. Punktem wyjścia będzie zbiór „Kazań sapiencjalnych” (Sermones sapientiales). Powstały one w Krakowie w latach 1409–1415, gdy Stanisław sprawował urząd kaznodziei katedry krakowskiej oraz głosił kazania do kleru (jego stanowisko i pozycja nadawały głoszonym kazaniom specjalną rangę oraz stanowiły wzór treściowy i formalny dla kleru parafialnego). Formułuje on 5 zasad „dobrego państwa”, które wyłożył w kazaniu „O powinności poszanowania wspólnego dobra”. Oto one: 1. SPRAWIEDLIWOSĆ - jedna dla wszystkich sprawiedliwość oparta na jednej ustawie 2. ZGODA - która zawiera w sobie jednomyślność - nie przeciwstawia  ona jednych obywateli przeciw drugim 3. MĄDROŚĆ - czyli wspieranie się obywateli w poczynaniach godziwych i szlachetnych 4. DOBRA RADA - państwo powinno być rządzone dobrymi radami 5. CEL - państwo winno kierować się dobrze przemyślanym i wyznaczonym celem Oczywiście cel nadprzyrodzony prowadzący obywateli ziemskiej ojczyzny do życia wiecznego. Bo czyż my Polacy w naszym życiu społecznym i rodzinnym nie żyjemy w średniowieczu, w epoce która nas ukształtowała i która trwa w nas dalej? Zapraszam do dyskusji, na przekór przerażającej i dotykającej wiernych rzeczywistości.