Ci, którzy zajmują się propagandą służącą utrzymaniu pieniądza fiducjarnego, agenci wpływu będący na usługach wielkich banków (masonerii) i różnego typu tzw. pudła rezonansowe głoszą dziś, że „złoto nie nadaje się na pieniądz, ponieważ jego zasoby są zbyt ograniczone, by zaspokoić potrzeby współczesnej gospodarki i handlu”.

Wielu poważnych bankierów, ekonomistów i innych znawców przedmiotu stwierdza jednak, że taka argumentacja jest „bałamutna” i „dziecinna”.

Po pierwsze, jak zwraca na to uwagę G. Edward Griffin w swojej obszernej pracy pt. „Finansowy potwór z Jekyll Island. Prawdziwa historia Rezerwy Federalnej”, zasoby złota w samych Stanach Zjednoczonych są wprost nieprzebrane, ponieważ obecnie w magazynach rządu lub banków znajduje się 45%, całego złota, które zostało wydobyte od czasów odkrycia Ameryki, a kolejne 30% tego złota stanowi biżuteria i zawartość prywatnych skarbców. R. R. Howe w swoim materiale z 1999 r. twierdził, że „ogólna ilość naprawdę istniejących, wymiernych zasobów fizycznego złota wynosi 120 000 ton (wyłączając podwójnie liczone złoto, które banki centralne wypożyczyły, ale nadal uwzględniają je w swoich pozycjach bilansowych)”.

Po drugie, jeśli nawet przyjmiemy, ż faktycznie rodziny masońskie, przede wszystkich Rothschildów, położyły rękę na światowym wydobyciu złota (kontrolują większość kopalni) to i tak w obrocie jest wiele złota, a poza tym uzupełniają je zasoby srebra, które może zastępować złoto (średnia stosunku cen złota do srebra wynosi 16 do 1), i które są tak wielkie i rozproszone, że nikt tego nie jest w stanie kontrolować.

Tak naprawdę jednak, jak udowadnia to choćby Griffin, nie jest ważne ile złota jest na światowym rynku czy rynku któregokolwiek z krajów, który chciałby powrócić do parytetu złota.

„Gdyby – czytamy we wspomnianej pracy Griffina – zasoby złota w porównaniu z podażą dostępnych towarów były tak małe, że moneta ważąca uncję miałaby za wysoką wartość do przeprowadzenia drobnych transakcji, ludzie zwyczajnie używaliby monet ważących pół lub jedną dziesiątą uncji. Ilość światowych zasobów złota nie ma wpływu na jego zdolność do pełnienia funkcji pieniądza, a jedynie na ilość, jaka będzie wykorzystywana przy transakcjach”.