Na ekranach polskich kin wyświetlany jest doskonały skandynawski horror o bankructwie ateizmu „Thelma". Reżyserem filmu jest Joachim Trier (autor takich obrazów jak: „Głośniej od bomb", „Oslo, 31 sierpnia", „Reprise. Od początku raz jeszcze"), w rolach głównych wystąpili: Eili Harboe, Kaya Wilkins, Henrik Rafaelsen. Bohaterką filmu jest niezwykle urocza i skromna dziewczyna z prowincji, która rozpoczyna studia w wielkim mieście. Bohaterka pochodzi z bogobojnej rodziny, jest to szok dla młodzieży z miasta przyzwyczajonej do pogardy wobec chrześcijan. W jednej ze scen filmu bohaterka dzięki logicznej argumentacji doskonale udowadnia prymitywizm, chamstwo i brak logiki wojującego ateizmu. Sama dziewczyna jest zaprzeczeniem ateistycznych oraz materialistycznych zabobonów. Dysponuje duchową mocą, którą jest wstanie zmienić otaczający świat. Pragnienia, nad którymi nie ma kontroli i które okazują jej piętno grzechu pierworodnego stają się wbrew dziewczynie rzeczywistością. Bohaterka wbrew sobie krzywdzi inny. Zło, ukazane w postaci węża obecnego w wizjach dziewczyny, dąży do przejęcia nad nią i nad jej mocami kontroli. Twórcy filmu doskonale ukazali proces zniewolenia. Tego jak zły stopniowo osacza bohaterkę podsuwając jej kolejne pokusy, wykorzystujące jej samotność, nieobecność rodziców, którzy mogli by ją chronić przed złem, stopniowe uleganie hedonistycznemu i erotycznemu stylowi życia (najpierw próbuje papierosów, alkoholu, bluźnierstw, narkotyków by ulec perwersji seksualnej – wszystko to ma bohaterkę przygotować do zaakceptowania swojej złej natury). Warto zauważyć, że w życiu bohaterki koleżanka skłaniająca dziewczynę do grzechu pojawia się w niewytłumaczalny sposób - tak, jakby była specjalnie nasłana (co bohaterka sama zauważa i ignoruje). Obraz doskonale ukazuje atrakcyjność zła. To jak potrafi ono uwieść i zniewolić. Jak w zniewalaniu wykorzystuje nieuporządkowanie moralne, w tym i seksualne pragnienia. To jak działanie zła ma charakter przemyślany, konsekwentny oraz celowy. Jednoznaczne ukazanie zła i metod jego działania nie jest jedynym przejawem politycznej niepoprawności filmu - wbrew propagandzie lewicy ukazującej czarownice jako ofiary (co jest motywem narracji środowisk feministycznych, antyklerykalnych, okultystycznych). Dodatkowo ukazanie realności świata ducha w ateistycznej i materialistycznej Skandynawii jest niezwykle wartościowe. Cennym wątkiem filmu jest związek córki z bogobojnym ojcem świadomym zagrożenia jakie niesie ze sobą moc jego córki. Starającym się swoją miłością i autorytetem ochronić przed złem (pogardą wobec innych, pychą, grzechem), które chce zniewolić dziewczynę (i któremu dziewczyna ulega wikłając się w kłamstwa oraz nieczystość). Dramat konfliktu miłości rodzicielskiej i świadomości odpowiedzialności za zło jakie rodzi się w ukochanym dziecku ma wymiar tragedii antycznej. „Thelma" to doskonale skonstruowany scenariusz, świetnie zarysowane postacie, trzymająca w napięciu akcja, z niebanalnym i odważnym politycznie nieprawnym przesłaniem. Obraz to też poruszające, oryginalne i niezwykle plastyczne zdjęcia. Perfekcyjnie zbudowana atmosfera zagrożenia ze strony niedostrzegalnego, ale obecnego zła. „Thelma" to niezwykle intrygujący obraz, jeden z najlepszych jakie gościły na ekranach kin w całej Polsce w tym i w warszawskim kinie Kinoteka. Zapewne „Thelma" zostanie absolutnie odmiennie odebrana przez widzów zakorzenionych w katolicyzmie i mających podstawy demonologii, a zupełnie inaczej przez środowiska wrogie wierze (feministyczne czy okultystyczne) dla których obraz może być afirmacją wyzwolenia seksualnego i duchowego, bliską lucyferycznej filozofii obecnej w duchowości współczesnej lewicy. Ciekawa byłaby analiza filmu dokonana przez zawodowych demonologów. Jak podejrzewałam w filmie jest w nim wiele znaczących symboli. Zapewne nieprzypadkowe jest imię głównej bohaterki oraz symbolika czarnych ptaków.