14 lipca w 1943 r. w gromadzie Kołodno w powiecie krzemienieckim doszło do jednej z największych na Wołyniu zbrodni dokonanej przez UPA. Banderowcy zamordowali wówczas blisko 500 osób. W skład gromady wchodziły wsie Kołodno-Lisowszczyzna i Kołodno-Siedlisko, obie zamieszkiwane w 60% przez Polaków. Część ludności polskiej była wyznania prawosławnego. Pierwsze ukraińskie ataki miały tu miejsce już jesienią 1942 r. Ze względu na to, że większość mężczyzn została wywieziona na roboty do Niemiec, we wsi brakowało zorganizowanej placówki samoobrony. 14 lipca 1943 r. do Kołodna wjechało 300 upowców, którzy podzielili się na małe grupy i rozeszli po całej wsi. Domostwa zamieszkane przez Polaków wskazywali im miejscowi Ukraińcy. Po wejściu do domów bandyci mordowali przy pomocy siekier i broni palnej. Mordów dokonywano tylko wewnątrz budynków, tak by krwawą akcję jak najdłużej zachować w tajemnicy i nie prowokować ucieczki pozostałych Polaków. Rzeź trwała około 3 godzin, według niektórych źródeł zamordowano nawet do 500 osób, w tym wiele dzieci. Pomordowanych pogrzebano w zbiorowych mogiłach oraz w grobach indywidualnych, często na miejscu zbrodni. W noc po dokonanej zbrodni miejscowi Ukraińcy usypali kopiec na pamiątkę „zwycięstwa” nad Polakami. W jakiś czas po tych wydarzeniach upowcy rozstrzelali w Kołodnie kilkudziesięciu Ukraińców, którzy podczas wiejskiego zebrania sprzeciwili się dalszym mordom. Źródło: Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945”, Warszawa 2000 Na zdjęciu: Pomnik ku pamięci zamordowanych Polaków przez Ukraińców w 1943 r. w Kołodnie / fot. promotion.org.pl