Jej imię zakonne brzmiało: św. Teresa Benedykta od Krzyża. Urodziła się 12 października 1891 we Wrocławiu w Jom Kippur w zamożnej, żydowskiej rodzinie. Niestety, Jej rodzinny dom na wrocławskim Przedmieściu Odrzańskim już nie istnieje. Kim była? Niemieckim filozofem. Karmelitanką bosą. Świętą i męczennicą. Kim jest? Patronką Europy. Obok wejścia do kościoła św. Michała we Wrocławiu znajduje się tablica Jej poświęcona. Nieco dalej - prywatne Gimnazjum Salezjańskie im. Św. Edyty Stein. Jeszcze inna tablica ku Jej czci zdobi ścianę domu Steffensa przy ul. Kuźniczej 35. W Lublińcu - rodzinnym mieście matki Edyty Stein znajduje się parafia pw. Św. Teresy Benedykty od Krzyża oraz Zespół Szkół Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców, a w nim - sala „Pro memoria”. Rok 2008 był w Lublińcu rokiem Edyty Stein, zaś rok później nastąpiło uroczyste otwarcie Muzeum św. Teresy Benedykty od Krzyża Edith Stein w Lublińcu. W roku 2011 w budynku Liceum Ogólnokształcącego nr I we Wrocławiu miało miejsce odsłonięcie tablicy pamiątkowej w setną rocznicę uzyskania świadectwa dojrzałości przez Patronkę Europy. Była Ona jedną z pierwszych dziewcząt, które w 1911 roku zaczęły studia na Uniwersytecie Wrocławskim. Najpierw zgłębiała tajniki psychologii oraz historię, a następnie studiowała germanistykę. W roku 1913 przeniosła się na Uniwersytet w Getyndze, by studiować filozofię pod kierunkiem prof. Edmunda Husserla, założyciela słynnej szkoły fenomenologii, który podkreślał możliwość poznania obiektywnej rzeczywistości, w tym również - nadprzyrodzonej. Dzięki temu Edyta zrozumiała, że również ona ma możliwość zgłębiania istnienia niewidzialnego Boga. W sposób szczególny była zafascynowana wykładami dwóch żydowskich, nawróconych profesorów: Adolfa Reinacha oraz Maksa Schelera. Edyta zaczęła stopniowo otwierał się na przyjęcie tajemnicy niewidzialnego Boga. podstawowej. W 1915 roku podczas I wojny światowej, Edyta przerwała studia, aby przez pięć miesięcy pracować w szpitalu polowym na Morawach jako pielęgniarka Czerwonego Krzyża. Z wielkim zaangażowaniem, troską i bezinteresowną miłością opiekowała się tam rannymi żołnierzami oraz chorymi na zakaźne choroby. W 1916 roku, obroniła doktorat z filozofii na uniwersytecie we Fryburgu u prof. Edmunda Husserla, otrzymując najwyższą ocenę – summa cum laude. W 1917 dowiedziała się śmierci profesora Adolfa Reinacha. Jego żona Anna poprosiła Edytę Stein o pomoc w porządkowaniu notatek oraz dokumentów zmarłego. Edyta spodziewała się zastać Annę w żałobie a, a ta - emanowała spokojem ducha. Wychowania prof. Reinacha zrozumiała podówczas, że wiara w zmartwychwstałego Chrystusa i życie wieczne dawała bliskim niewyobrażalną siłę. Całonocna lektura autobiografii św. Teresy z Ávila w 1921 podczas pobytu w domu przyjaciół ze studiów Jadwigi i Konrada Martiusów przyczyniła się bezpośrednio do odkrycia prawdy w osobie Chrystusa żyjącego w Kościele. O tym przełomowym momencie pisała po latach, uzupełniając relację o decyzję przyjęcia chrztu w Kościele Katolickim w dniu 1 stycznia 1922 roku. Wiarę pojmowała jako „spoczynek w Bogu”. Doceniła też misję mistyków i świętych w przekazywaniu autentycznego doświadczenie Boga. Od dnia chrztu Edyta codziennie uczestniczyła w Eucharystii. Miała także stałego spowiednika. Wiele godzin spędzała na modlitwie i kontemplacji. W ten sposób odkrywała, że człowiek sam z siebie jest nicością i może odnaleźć swoją nieskończoną wartość i godność tylko w zjednoczeniu z Chrystusem. Jej zachęta do podejmowania codziennego trudu dążenia do świętości, przez wierność prawdzie wiary powinna być dla nas wszystkich lekcją oraz drogowskazem. Edyta Stein była jedną z najwybitniejszych osobistości europejskiej elity filozoficznej i kulturalnej XX wieku. Szukała Boga i prawdy wyzwoliwszy się z „kajdanów” ateizmu. W 1942 roku zginęła śmiercią męczeńską w KL Auschwitz w A.D. 1998 roku została kanonizowana , a w 1999 roku Jan Paweł uczynił ogłosił Ją patronką Europy. Tekst ukazał się na łamach miesięcznika "MOJA RODZINA"