Należała do oenerowskiej Falangi, za co władze sanacyjne umieściły ją w więzieniu. Podczas kampanii wrześniowej walczyła w obronie Warszawy, następnie działała w konspiracji w szeregach Konfederacji Narodu i Armii Krajowej. Ranna w starciu z niemiecką żandarmerią trafiła do niewoli, gdzie wkrótce została zamordowana. Maria Iwanicka urodziła się 19 stycznia 1916 r. w osadzie Tiotkino na terenie Rosji, w rodzinie z tradycjami patriotycznymi, której członkowie brali udział w powstaniu styczniowym. W okresie międzywojennym studiowała na Politechnice Warszawskiej. Jednocześnie działała w nielegalnej narodowo-radykalnej Falandze, za co w 1938 r. była więziona przez władze sanacyjne. Podczas kampanii wrześniowej walczyła w obronie Warszawy, będąc komendantem obrony przeciwlotniczej jednej ze stołecznych ulic. Współorganizowała też pomoc socjalną dla ofiar wojny, organizując żywność, noclegi i inne podstawowe środki do życia. Od października 1939 r. działała w konspiracji. Była łączniczką Komendy Okręgu Lubelskiego Związku Walki Zbrojnej, a później znalazła się w szeregach Konfederacji Narodu. Posługiwała się pseudonimem „Małgorzata”. W 1942 r. stanęła na czele referatu Wojskowej Służby Kobiet Konfederacji Narodu. Do jej zadań, prócz bieżącej walki i organizowania siatki konspiracyjnej, należała praca ideowo-wychowawcza wśród kobiet, m.in. poprzez wygłaszanie referatów na tematy z dziedziny historii i polityki. W marcu 1943 r. znalazła się w szeregach VIII Uderzeniowego Batalionu Kadrowego AK, gdzie odpowiadała za wychowanie patriotyczne i przygotowanie ideowe, była też nieformalnym zastępcą dowódcy oddziału. 12 sierpnia 1943 r., w pobliżu miejscowości Okółek na Podlasiu, batalion został zaatakowany przez oddział żandarmerii niemieckiej. W trakcie walk poległ dowódca i kilku partyzantów, osłaniająca odwrót kolegów „Małgorzata” została ranna i trafiła do niewoli. Niebawem została zamordowana w pobliskiej Suchej Rzeczce. Maria Iwanicka „Małgorzata” została odznaczona Krzyżem Walecznych oraz pośmiertnie Orderem Virtuti Militari V klasy. Źródło: Zofia Kobylańska „Konfederacja Narodu w Warszawie”, Warszawa 1999