„Do wyższych rzeczy zostałem stworzony”. Św. Stanisław Kostka

0
0
0
/

W tym roku przypada 450. rocznica śmierci św. Stanisława Kostki, pierwszego beatyfikowanego jezuity, patrona Polski, dzieci i młodzieży. Stanisław Kostka urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu. Miał starszego brata Pawła i troje młodszego rodzeństwa. Rodzice - Jan Kostka, kasztelan zakroczymski i Małgorzata z Kryskich, pochodząca z Drobina koło Płocka - byli bardzo religijni i dbali o wychowanie w wierze swoich dzieci. Pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym. Gdy miał 14 lat, został wysłany do szkoły jezuickiej w Wiedniu. Początkowo miał problemy z nauką, ale pod koniec trzeciego roku należał do najlepszych uczniów. Płynnie posługiwał się językiem łacińskim i niemieckim, rozumiał również grecki. Pobyt w Wiedniu był dla niego okresem intensywnego życia wewnętrznego. Żył według hasła: „Do wyższych rzeczy zostałem stworzony i dla nich winienem żyć”. Wolny czas spędzał na lekturze i modlitwie. W nocy oddawał się kontemplacji lub zadawał sobie pokuty i biczował się. Jego nietypowe i niezrozumiałe dla wielu zachowanie było źródłem szykan ze strony innych uczniów. W grudniu 1565 r. ciężko zachorował, miał wówczas dwie wizje. W pierwszej św. Barbara z dwoma aniołami przyniosła mu Komunię Świętą, w kolejnej okazała mu się Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus, od której doznać miał cudownego ozdrowienia, otrzymując też nakaz wstąpienia do jezuitów. Jako że nie uzyskał od rodziców zgody na wstąpienie do zakonu, zorganizował ucieczkę, do której się starannie przygotował. W sierpniu 1567 r., w przebraniu opuścił Wiedeń i pieszo przybył 650 km do miejscowości Dillingen, gdzie jezuici mieli swoje kolegium. Został tam przyjęty na próbę. Uzyskawszy od miejscowych przełożonych bardzo dobre rekomendacje, został skierowany do Rzymu, gdzie dotarł w październiku 1567 r. Został przyjęty do nowicjatu, który znajdował się przy kościele św. Andrzeja. W pierwszych miesiącach 1568 r., w wieku zaledwie 18 lat, złożył śluby zakonne. 10 sierpnia, przyjmując Komunię św., modlił się do patrona dnia, św. Wawrzyńca, aby uprosił mu u Boga łaskę śmierci w święto Wniebowzięcia. Jeszcze tego samego dnia zachorował, miał gorączkę i mdłości. Jego stan pogarszał się z dnia na dzień. Jego prośba została wysłuchana. Zmarł w opinii świętości 15 sierpnia 1568 r., około godziny trzeciej nad ranem, w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Wieść o śmierci polskiego zakonnika błyskawicznie rozeszła się po Rzymie. Wbrew zwyczajowi zakonu ciało przystrojono kwiatami i włożono do drewnianej trumny. W dwa lata później, gdy w celu zabrania relikwii otwarto trumnę, znaleziono je nietknięte rozkładem. W 1606 r. papież Paweł V uroczyście zatwierdził tytuł błogosławionego. Był to pierwszy Błogosławiony Towarzystwa Jezusowego. W 1674 r. papież Klemens X ogłosił dekretem błogosławionego Stanisława Kostkę Patronem Polski i Litwy na równi ze św. Wojciechem i Św. Stanisławem biskupem i męczennikiem. W 1714 r. papież Klemens XI wydał dekret kanonizacyjny, a samego aktu kanonizacji dokonał jego następca Benedykt XIII w 1726 r. Relikwie świętego spoczywają w Kościele św. Andrzeja na Kwirynale w Rzymie. Dwieście lat po kanonizacji sprowadzono do Polski cząstkę jego relikwii. W uroczystościach jubileuszowych wziął udział prezydent RP Ignacy Mościcki. Od 2011 r. część relikwii spoczywa w Parafii św. Stanisława Kostki w Sulechowie.

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną