"W Ruinach, w nocy, mówią się i takie słowa Które gdzie indziej dziwnym brzmiałyby sposobem; Nie tylko bowiem z myśli jest myśli osnowa — Człowieka myślącego, postaw no nad grobem I mów z nim – a następnie, spotkawszy go w tłumie Maskaradowym, spytaj o rzeczy też same — Zobaczysz co rozumiał tam – co tu rozumie? – Wprowadź go w okowaną więzień nizkich bramę I do tryumfalnego arku, co błękitną, Z wnętrza jaśnieje szybą czystego powietrza; A poznasz wraz gdzie jego myśl pocznie być szczytną, Gdzie szybszym rytm i tęcza porównań gdzie leksza? Zali to jest mistyczne? – nie wiem – ale to wiem, Że nie tłumaczy się to dietą i zdrowiem — Bo ani się ku temu przeziębić nie zdoła, Ani dostać gorączki -- Źródło: Ruiny w: Poezye Cypriana Norwida, wyd. F.A. Brockhaus, Lipsk 1863, s. 11. Pisownia oryginalna.