W czasie okupacji niemieckiej dowódca oddziałów partyzanckich Armii Krajowej i ROAK w rejonie Płocka. W 1947 r. podporządkował się wraz ze swoimi żołnierzami Narodowemu Zjednoczeniu Wojskowemu. 26 września 1948 r. popełnił samobójstwo po kilkugodzinnej samotnej walce z grupę operacyjną UB i KBW. Franciszek Majewski urodził się 30 marca 1919 r. w Bielsku koło Płocka. W 1938 r. rozpoczął roczną służbę jako podoficer zawodowy w 8. Pułku Artylerii Lekkiej w Płocku. Brał udział w kampanii wrześniowej. Ranny podczas bitwy pod Mławą trafił do niewoli niemieckiej. Wiosną 1940 r. został zwolniony ze względu na postępującą chorobę nerek. Po długiej rekonwalescencji został ponownie aresztowany, tym razem za działalność konspiracyjną, i umieszczony w obozie pracy w Bielsku, z którego wkrótce zbiegł. Jesienią 1940 r. wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Zbrojnej. Od 1942 r. był żołnierzem AK w Obwodzie Płock, gdzie pełnił funkcję dowódcy plutonu Kedywu. Brał udział w licznych akcjach zbrojnych przeciwko oddziałom niemieckim i sowieckim. Za bohaterską postawę w walce w styczniu 1945 r. odznaczony został Krzyżem Walecznych. Po wkroczeniu wojsk sowieckich ujawnił się wraz z całym sztabem Obwodu i Inspektoratu Płocko-Sierpeckiego AK. Zagrożony aresztowaniem, wiosną 1946 r. powrócił do konspiracji i stanął na czele oddziału partyzanckiego Ruchu Oporu Armii Krajowej w Obwodzie „Mewa”, operującego na terenach zachodniego województwa warszawskiego. Podczas amnestii 1947 r., wbrew rozkazowi przełożonych, nie ujawnił się, i na własną rękę kontynuował działalność, walcząc z grupami operacyjnymi UB i MO i likwidując konfidentów. Jesienią 1947 r. we wsi Chudzynek w powiecie płockim dowodził zasadzką, podczas której zabito Władysława Rypińskiego „Rypę” - dowódcę PPR-owskiego „szwadronu śmierci”, mordującego żołnierzy podziemia niepodległościowego i działaczy PSL. W listopadzie 1947 r. podporządkował swój oddział 11. Grupie Operacyjnej NSZ Jednocześnie objął dowództwo nad wszystkimi oddziałami bojowymi Okręgu Mazowsze Zachodnie Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. 26 września 1948 r. w Węgrzynowie w pobliżu Sierpca wpadł w zastawioną na niego zasadzkę. Otoczony przez grupę operacyjną UB i KBW po kilkugodzinnej walce odebrał sobie życie. Miejsce jego pochówku pozostaje nieznane. Źródło: lupaszko.pl