11 października 1943 r. w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz w zbiorowej egzekucji stracił życie Jan Mosdorf, publicysta i ideolog ruchu narodowego, prezes Młodzieży Wszechpolskiej oraz jeden z przywódców Obozu Narodowo-Radykalnego. Jan Mosdorf przyszedł na świat 30 maja 1904 r. w Warszawie. W 1916 r. rozpoczął naukę w renomowanym gimnazjum im. gen. Chrzanowskiego. Po zdaniu matury w 1922 r. kontynuował edukację na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie studiował filozofię i historię. Podczas nauki podjął aktywną pracę społeczną i polityczną w organizacjach akademickich - Młodzieży Wszechpolskiej i Narodowym Związku Akademickim. Był stałym publicystą pism młodzieży akademickiej „Akademik Polski” i „Szczerbiec”. W grudniu 1928 r. został wybrany na prezesa Rady Naczelnej MW, którą to funkcję sprawował przez 4 lata. W latach 1932–1933 przewodniczył Ruchowi Młodych Obozu Wielkiej Polski. Głosił potrzebę zradykalizowania programu społecznego i gospodarczego, był również zwolennikiem powrotu do macierzy wszystkich ziem polskich, szczególnie Mazur i Śląska Opolskiego. Po delegalizacji OWP przez sanacje w 1933 r. kierował ogólnokrajową Sekcją Młodych Stronnictwa Narodowego. Niezależnie od swojej działalności polityczne nie zaniedbywał swojej pracy naukowej, której podsumowaniem było uzyskanie stopnia doktora filozofii w 1934 r. W kwietniu tego samego roku podpisał deklarację programową Obozu Narodowo-Radykalnego i stał się jednym z jego przywódców. Przez pewien czas redagował „Sztafetę” będącą organem prasowym partii. Po zamachu na ministra Bronisława Pierackiego, który zakończył się falą aresztowań wśród liderów Obozu, Mosdorf przez ponad rok ukrywał się poza Warszawą. Po podziale ONR na dwie frakcje nie wszedł oficjalnie w skład żadnej z nich. Podjął jednak współpracę ze Stanisławem Piaseckim, pisując do jego tygodnika społeczno-kulturalnego „Prosto z Mostu”. Publikował także na łamach „Gazety Warszawskiej” i „Myśli Narodowej”. W 1938 r. wydał w dwóch tomach studium społeczno-polityczne pt. „Wczoraj i jutro”. Z chwilą okupacji kraju wrócił w szeregi działającego w konspiracji Stronnictwa Narodowego. Był członkiem centralnego wydziału propagandy Zarządu Głównego SN, brał też udział w tworzeniu tajnych struktur wojskowych – późniejszej Narodowej Organizacji Wojskowej. W połowie 1940 r. Mosdorf został aresztowany przez gestapo i osadzony na Pawiaku, a następnie wywieziony do Auschwitz. Przez cały czas pobytu w obozie pomagał innym osadzonym, zwłaszcza najgorzej traktowanym Żydom. Dowodzą tego wspomnienia innych więźniów, zwłaszcza tych żydowskiego pochodzenia. Jednocześnie zaangażował się tworzenie konspiracyjnej grupy narodowców, wygłaszał wykłady z historii, utrzymywał kontakty z innymi tajnymi organizacjami, przemycał wiadomości i zdobywał deficytowe towary. We wrześniu 1943 r., najprawdopodobniej w wyniku donosu, został osadzony w bloku XI, a 11 października wraz z innymi więźniami rozstrzelany w zbiorowej egzekucji. Jego ciało zostało spalone w krematorium. Symboliczna mogiła Jana Mosdorfa znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Źródło: polskietradycje.pl