Wiosną 2013 r. w pobliżu kwatery „Ł” na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie znaleziono szczątki kpt. Henryka Borowskiego „Trzmiela” - oficera Komendy Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej, straconego strzałem w tył głowy 8 lutego 1951 r. w więzieniu mokotowskim.

Henryk Borowski urodził się 13 września 1913 r. w Wilnie. W dwudziestoleciu międzywojennym mieszkał w Gdańsku-Oliwie, z wykształcenia był prawnikiem, pracował w zawodzie. W 1935 r. w ramach służby wojskowej został powołany na roczny kurs podchorążych rezerwy w Grodnie.

Walczył w kampanii wrześniowej, do AK dołączył w 1942 r. Do 1944 r. był żołnierzem Wileńskiego Okręgu AK w grupie „Cecylia” zorganizowanej przy Komendzie Okręgu do walki z sowietyzacją ziem polskich, wykonywał również wyroki na konfidentach. W ramach operacji „Ostra Brama” brał udział w walkach o Wilno, za co otrzymał Krzyż Walecznych.

Wiosną 1945 r. współorganizował przerzut na zachód żołnierzy byłego Okręgu Wileńskiego AK. Następnie wszedł w skład komendy eksterytorialnego Okręgu Wileńskiego AK, działającego na terenie obecnej Polski, w której pełnił funkcję kierownika komórki kontrwywiadowczej. W latach 1945–1946 był dowódcą Ośrodka Mobilizacyjnego Wileńskiego Okręgu Armii Krajowej (OMWOAK).

28 czerwca1948 r. został aresztowany, następnie przeszedł trwające dwa lata ciężkie śledztwo. 2 listopada 1950 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie pod przewodnictwem Mieczysława Widaja skazał go na karę śmierci. Razem z Borowskim na karę śmierci skazani zostali: por. Lucjan Minkiewicz „Wiktor”, ppłk. Antoni Olechnowicz „Pohorecki” i mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszka”.

Kpt. Henryk Borowski został zamordowany strzałem w tył głowy 8 lutego 1951 r. w więzieniu mokotowskim. Wyrok wykonał etatowy kat Aleksander Drej. Zwłoki pochowano potajemnie w kwaterze „na Łączce” na warszawskich Powązkach.

22 sierpnia 2013 r. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie i Instytut Pamięci Narodowej ogłosiły personalia dziewięciu zidentyfikowanych ofiar komunistycznych mordów z okresu 1944–1956. Jednym ze zidentyfikowanych był kpt. Henryk Borowski.

opr. Paweł Brojek
Źródło i fot.: IPN