Działacz szeregu partii i organizacji narodowych – Młodzieży Wszechpolskiej, Ligi Narodowej, Obozu Wielkiej Polski. W 1934 r. był jednym z sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Obozu Narodowo-Radykalnego. Zasiadał w najwyższych władzach tajnej Organizacji Polskiej. Zmarł 8 czerwca 1985 r. w Londynie.

Jan Jodzewicz urodził się 18 maja 1898 r. Po ukończeniu Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie w 1916 r. podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W trakcie nauki wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego, służył w baonie zapasowym 30 pp.

W latach 1921-1922 był wiceprezesem Narodowego Związku Młodzieży Akademickiej, a po jego przekształceniu w Związek Akademicki „Młodzież Wszechpolska” pełnił obowiązki przewodniczącego jego Rady Naczelnej.

W okresie międzywojennym należał do głównych partii i organizacji narodowych. Był członkiem Ligi Narodowej oraz Ruchu Młodych Obozu Wielkiej Polski, w którym kierował tzw. dzielnicą warszawską. W kwietniu 1934 r. podpisał deklarację założycielską Obozu Narodowo-Radykalnego. Był też jednym z założycieli tajnej Organizacji Polskiej, zasiadając w jej najwyższych władzach.

W czerwcu tego roku został aresztowany wraz z innymi działaczami narodowymi, których niesłusznie oskarżono o zabójstwo ministra Bronisława Pierackiego. Osadzony w Berezie Kartuskiej, na wolność wyszedł po kilku miesiącach. Po śmierci Henryka Rossmana w 1937 r. uważany był za przywódcę ONR „ABC”.

Po kampanii wrześniowej trafił do niemieckiej niewoli. Po wojnie znalazł się na emigracji w Wielkiej Brytanii. Pracował jako redaktor techniczny „Dziennika Polskiego” - pisma informacyjnego dla polskiej emigracji.

Zmarł 8 czerwca 1985 r. w Londynie, w wieku 87 lat.

Paweł Brojek

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.