Prawnik, dziennikarz, działacz akademicki. Należał do pomorskich struktur Obozu Wielkiej Polski i Stronnictwa Narodowego. Podczas okupacji niemieckiej był jednym z założycieli organizacji podziemnej „Grunwald”. Zmarł 2 lutego 1941 r. w obozie Stutthof.     Wacław Ciesielski urodził się 6 września 1898 r. w Orłowie na Pomorzu Gdańskim. Uczęszczał do miejscowej szkoły powszechnej, a następnie do gimnazjum w Chełmnie. Podczas I wojny światowej został wcielony do armii pruskiej, walczył na froncie zachodnim. W styczniu 1919 r. zaciągnął się do Wojska Polskiego i jako podoficer brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej.   W 1921 r. rozpoczął studia ekonomiczne i prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim, był jednym z założycieli Korporacji Akademickiej „Baltia” oraz związał się z ruchem narodowym - w 1926 r. został członkiem Obozu Wielkiej Polski, a dwa lata później Stronnictwa Narodowego.   Od 1926 r. pełnił obowiązki kierownika Uniwersytetu Ludowego w Zagórzu Śląskim. Pod koniec 1928 r. wrócił na Pomorze i zajął się dziennikarstwem. Publikował w endeckiej „Gazecie Bydgoskiej”, „Gońcu Pomorskim” i „Słowie Pomorskim”. Był tez korespondentem i felietonistą „Kuriera Poznańskiego” i toruńskiego „Słowa Pomorskiego”.   W swojej publicystyce prezentował poglądy narodowe i katolickie, krytykował ideologię komunistyczną i żydowski ekspansjonizm gospodarczy. Występował przeciwko autorytaryzmowi sanacji, co skutkowało represjami, np. na początku 1932 r. został aresztowany za udział w zamieszkach w Gdyni, a w październiku tego samego roku postawiono mu fałszywy zarzut przemytu.   W styczniu 1934 r. został sekretarzem Rady Wojewódzkiej Stronnictwa Narodowego w Toruniu oraz kierownikiem Wojewódzkiego Wydziału Młodych partii, dwukrotnie wybierano go do Komitetu Głównego SN.   Po kampanii wrześniowej został aresztowany przez Niemców i osadzony w siedzibie gestapo w Toruniu, a następnie w Forcie VII. Ranny i chory został w październiku 1939 r. niespodziewanie wypuszczony na wolność. Powrócił do działalności konspiracyjnej, starając się odtworzyć struktury SN w ramach Narodowej Organizacji Bojowej (NOB).   W tym samym czasie był współzałożycielem organizacji konspiracyjnej „Grunwald” działającej na zasadach dywersji pozafrontowej na Pomorzu. Opierając się częściowo na jej strukturach cywilnych, został upoważniony do stworzenia tu Okręgowej Delegatury Rządu na Kraj. Jego zadaniem była koordynacja działań konspiracyjnych i przygotowanie sieci administracji w celu objęcia władzy na Pomorzu po zakończeniu wojny, a także organizowanie pomocy dla zagrożonych ze strony Niemców.   W grudniu 1939 r. został zaprzysiężony w Poznaniu jako członek organizacji „Ojczyzna”. Od połowy 1940 r. pełnił obowiązki kierownika Okręgowej Delegatury Rządu na Pomorze oraz komendanta Okręgu Pomorskiego NOB. W tym czasie podporządkował się Związkowi Walki Zbrojnej. Pozostawał w stałym kontakcie z kierownictwem konspiracyjnego Stronnictwa Narodowego w Warszawie oraz dowództwem Tajnej Organizacji Wojskowej „Gryf Pomorski”.   Po roku działalności doszło do dekonspiracji „Grunwaldu” i aresztowania jego kierownictwa, w tym Wacława Ciesielskiego. Zatrzymany w połowie listopada 1940 r., był poddawany torturom w siedzibie toruńskiego gestapo. 2 lutego 1941 r. został zamordowany w niemieckim obozie koncentracyjnym Stutthof (wg innych źródeł w Auschwitz).   opr. Paweł Brojek Źródła: K. Komorowski, Konspiracja pomorska 1939–1947, Gdańsk 1993 K. Przybyszewski, Toruński Słownik Biograficzny t. V, ToMiTo, UMK, Toruń 2007 fot. baltia.bloog.pl