Podczas kampanii wrześniowej walczył jako ochotnik, później jako partyzant ZWZ-AK działał na Wileńszczyźnie. Po wojnie stanął na czele odtworzonej przez siebie 6. Brygady Wileńskiej, podlegającej mjr. „Łupaszce”. 8 lutego 1951 r., podobnie jak jego dowódca, został zamordowany przez UB w mokotowskim więzieniu. Lucjan Minkiewicz przyszedł na świat 13 grudnia 1918 r. w miejscowości Szunia na terenach dawnego ZSRR. Na przełomie lat 1918/1919 przyjechał z rodziną do Polski. Początkowo mieszkał w Białymstoku, w 1931 r. przeniósł się do Wilna. W 1937 r. zdał maturę i rozpoczął studia inżynieryjne na Politechnice Warszawskiej. Podczas kampanii wrześniowej walczył jako ochotnik w szeregach 20. Pułku Piechoty, po kapitulacji w październiku 1939 r. powrócił do Wilna. Tam zaangażował się w działalność konspiracyjną w szeregach Związku Walki Zbrojnej, przyjąwszy pseudonimem „Wiktor”. Od marca 1940 r. pracował jako robotnik w miejscowości Dyrdyszki, pełniąc jednocześnie funkcję dowódcy rejonu w Podokręgu Kowno ZWZ-AK. Po ataku Niemiec na Związek Radziecki znalazł się w oddziale partyzanckim Adama Boryczki ps. „Tońko”, który z czasem przyjął nazwę 6 Wileńskiej Brygady AK. Od stycznia do lipca 1944 r. dowodził drużyną w 2. plutonie 1. kompanii. Brał udział w operacji „Ostra Brama”, podczas której oddziały AK i Armii Czerwonej wspólnie wyzwalały Wilno. Po aresztowaniu w lipcu tego roku dowództwa wileńskiego AK przez Sowietów wycofał się wraz z grupą byłych żołnierzy 6 Brygady na tereny Puszczy Rudnickiej, gdzie kontynuował walkę. W sierpniu 1944 r. przedostał się na Białostocczyznę, gdzie wszedł w skład sekcji likwidacyjnej działającej w Obwodzie AK Bielsk Podlaski. Był odpowiedzialny za ochronę polskiej ludności przed terrorem oraz za likwidację funkcjonariuszy NKWD i UB. Na początku 1945 r. „Wiktor” nawiązał kontakt z mjr. Zygmuntem Szendzielarzem „Łupaszką”, odtwarzającym w tym czasie 5 Brygadę Wileńską, który wyznaczył go na zastępcę dowódcy 1 szwadronu. Po demobilizacji brygady w październiku tego roku pozostał w terenie. Jego szwadron przyjął wówczas nazwę 6 Wileńskiej Brygady AK, podległej w dalszym ciągu mjr. „Łupaszce” oraz Komendzie Okręgu Wileńskiego AK. Zgrupowanie operowało na Białostocczyźnie i Podlasiu, biorąc udział w wielu akcjach zbrojnych, likwidacyjnych oraz regularnych starciach z oddziałami NKWD, UB i KBW. W październiku 1946 r. ze względu na stan zdrowia „Wiktor” przekazał dowództwo swojemu zastępcy por. Władysławowi Łukasiukowi „Młotowi”. Początkowo zamieszkał w Zakopanem, gdzie podjął kurację leczniczą, a następnie przeniósł się do Wrocławia. W czerwcu 1948 r. uniknął aresztowania w ramach zorganizowanej ogólnopolskiej „Akcji X”, skierowanej przeciwko żołnierzom z Wileńszczyzny. W pierwszych dniach lipca 1948 r. został zatrzymany w Krakowie przez tamtejszą bezpiekę, a następnie przewieziony do więzienia mokotowskiego w Warszawie. Po trwającym ponad 2 lata ciężkim śledztwie, w listopadzie 1950 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci. 8 lutego 1951 r. został zastrzelony przez st. sierż. Aleksandra Dreja w piwnicach więzienia mokotowskiego. 20 minut później w ten sam sposób został stracony mjr Zygmunt Szendzielarz „Łupaszko”. Miejsce pochówku ppor. Minkiewicza jest nieznane. Grób symboliczny znajduje się na warszawskich Powązkach w Kwaterze „Na Łączce”. Paweł Brojek Źródło: lupaszko.pl