Lewica, zamiast rozwiązywać rzeczywiste problemy, wykorzystuje je do promowania swoich szkodliwych pomysłów. Jednym z ostatnich tego przykładów jest forsowanie konwencji Rady Europy mającej rzekomo na celu przeciwdziałanie przemocy w rodzinie.

W rzeczywistości walka z realnym problemem społecznym jest tylko fałszywą banderą dla promocji sprzecznego z nauką, przesądem gender, sprowadzania do Polski transwestytów i transseksualistów z krajów trzeciego świata, by pasożytowali na polskich podatnikach, oraz rozszerzania uprawnień policji kosztem sądów.

Taka szkodliwa działalność lewicy sprawia, że realny problem jakim jest przemoc w rodzinie nie jest dostatecznie poważnie traktowana przez środowiska prawicowe, pomimo, że to katolicy niosą największą pomoc kobietom i dzieciom – ofiarom przemocy ze strony bliskich. Warto przypomnieć, że palotyn i wydawca portalu Prawy.pl ksiądz Ryszard Halwa prowadzi Fundację S.O.S. Obrony Poczętego Życia, zarządzającą ośrodkami dla kobiet i dzieci ofiar przemocy.

Problem przemocy w rodzinie doskonale ukazuje argentyńsko-francusko-polski dramat społeczny „Pod ochroną” w reżyserii Diego Lermana – którego rodzina pochodzi z Polski. Autorem zdjęć do filmu jest Wojciech Staroń, a muzyki José Villalobos. W filmie zagrali: Julieta Díaz, Sebastián Molinaro, Marta Lubos, Valentina García Guerrero, Silvia Bayle, Sofia Palomino, Sandra Villani, Carina Resnisky. Polskim współproducentem filmu jest Małgorzata Staroń (Staron Film).

Bohaterami filmu jest Laura i jej ośmioletni syn Matias - mieszkają w blokowisku w Buenos Aires. Pewnego dnia skatowana przez ojca chłopca Laura zostaje znaleziona i trafia do szpitala. Stamtąd, pod osłoną nocy, policja ewakuuje ją wraz z synem do azylu dla ofiar przemocy domowej. W ośrodku Matias zaprzyjaźnia się z małą dziewczynką. Dzieci ofiary przemocy dzielą się ze sobą traumatycznymi wspomnieniami. Podobnie ich matki składają równie przejmujące zaznania. Ofiary przemocy nawet poza zasięgiem oprawców ciepią z emocjonalnego bólu i rozpaczy.

Film ukazuje też problem uzależnienia ofiar przemocy od swoich oprawców, oraz to jak nie potrafią one skorzystać z pomocy. Ten sam problem ma Laura, która zamiast złożyć zeznania przeciw oprawcy postanawia uciec z synem z ośrodka. Ścigana przez ojca chłopca nocą błąka się po mieście, w dramatycznych okolicznościach odzyskuje ukryte w mieszkaniu oszczędności i rusza w podróż w rodzinne strony.

Wciągająca i realistyczna akcja filmu niezwykle przemawia do emocji widzów. Przejmujący efekt osiągnięty jest nie scenami przemocy, ale poprzez atmosferę nieustannego zagrożenia towarzyszącą ofiarom. Dramatyzm wydarzeń podkreśla to, że widz ogląda historie z perspektywy dziecka. Zaletą filmu jest afirmacja miłości matki i dziecka, i potrzeby posiadania normalnego domu rodzinnego.

Jan Bodakowski

{youtube}I7GApSGrQH8{/youtube}

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.