Andrzej Kiszka urodził się w roku w 1921 r. W wieku 20 lat, w okupowanej wówczas Polsce, rozpoczął działalność konspiracyjną. Był m.in. żołnierzem Armii Krajowej, a po jej rozwiązaniu, od roku 1945, walczył z komunistami i bandami UPA w oddziale Narodowego Zjednoczenia Wojskowego. Na mocy amnestii z 1947 r. ujawnił się, ale UB próbowało go aresztować. Udało mu się wymknąć z zasadzki. Wrócił do konspiracji. Przez osiem lat Andrzej Kiszka ukrywał się w samodzielnie wykonanym bunkrze ziemnym w okolicach wsi Ciosmy na Lubelszczyźnie. Przez wiele lat nie dał się ująć bezpiece. Był jednym z najdłużej ukrywających się Żołnierzy Niezłomnych.

Został aresztowany dopiero pod koniec grudnia 1961 roku po tym, jak jego krewny, zwerbowany przez SB, doniósł o kryjówce swojego kuzyna. Przez komunistyczny sąd Andrzej Kiszka został skazany na dożywotnie więzienie, zamienione następnie na 15 lat. Po wyjściu z więzienia osiadł na terenie dzisiejszego województwa zachodnio – pomorskiego. W sierpniu 2007 r. prezydent Lech Kaczyński odznaczył Andrzeja Kiszkę Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Kiszka zmarł w czerwcu ubiegłego roku w wieku 96 lat. Decyzją ministra obrony narodowej Żołnierz Niezłomny został pośmiertnie mianowany na stopień podpułkownika. Płk. Andrzej Kiszka spoczywa na cmentarzu w Rogowie niedaleko Szczecina.

„Dąb” starał się o sądową rehabilitację swojej osoby. W roku 1998 r. złożył w sądzie wniosek o kasację, wydanego przez komunistyczny sąd, wyroku dożywotniego więzienia. Sąd Wojewódzki w Lublinie odmówił wówczas Niezłomnemu rehabilitacji.

Minister sprawiedliwości, prokurator generalny Zbigniew Ziobro w marcu 2017 skierował wniosek o kasację wyroku komunistycznego sądu wydanego na Andrzeja Kiszkę. Sąd Apelacyjny w Lublinie dokonał kasacji niekorzystnych dla płk. Andrzeja Kiszki wyroku i pośmiertnie zrehabilitował żołnierza podziemia niepodległościowego.