W 1914 roku w Rosji mieszkało 5 milionów Żydów. W 1917 roku po rewolucji lutowej (a przed rewolucją bolszewicką) związany z masonerią rząd Kieryńskiego doprowadził do równouprawnienia Żydów. Rozpoczęło się polowanie na ''antysemitów'', wyrzucano ich z pracy, aresztowano, palono księgarnie i redakcje gazet. Pro-żydowska prasa szerzyła fake newsy o antyżydowskich pogromach, które nie miały miejsca. Walkę z ''antysemityzmem'' prowadzili liberałowie i socjaliści. Dzięki filosemityzmowi rewolucja lutowa zyskała poparcie USA i Wielkiej Brytanii prowadzących swoją politykę międzynarodową według wskazań lobby żydowskiego.

Rewolucja lutowa umożliwiła rosyjskim Żydom aktywny udział w życiu politycznym. Na czele komisji weryfikujących wojsko i policje stanęli Żydzi (dzięki czemu poddane takiej kuracji wojsko i policja poparły kolejną rewolucje bolszewików). Żydzi weszli też do nowych rosyjskich władz, wykorzystując słabość nowo powstałych instytucji. Żydzi w nowych rosyjskich władzach nie wykazywali zainteresowania losem Rosjan.

Przed rewolucją lutową Rosja nie miała problemów finansowych, po rewolucji lutowej zbankrutowała. Obalenie caratu umożliwiło rozwój lewicowych (w których władzach licznie reprezentowani byli Żydzi) i centrowych partii. Dynamicznie rozwijały się też syjonistyczne partie żydowskie, kwitło życie kulturalne i socjalne Żydów. W nowej rosyjskiej armii Żydzi bardzo szybko awansowali, tworzyli swoje zrzeszenia (Rosjanie takich zrzeszeń nie mieli). W lecie 1917 roku przeprowadzono wybory samorządowe w Rosji, we władzach lokalnych znalazło się wielu Żydów.

Niemcy przysłali do Rosji dwa pociągi z rewolucjonistami, głównie Żydami – w jednym z transportów przyjechał Lenin. Równocześnie setki żydowskich rewolucjonistów przybyło z USA do Rosji. „Ambasada rosyjska w USA, na polecenie [premiera Rosji] Kieryńskiego, bez żadnych trudności wydawała rosyjski paszport każdemu”. Żyd Lew Trocki twórca bolszewickiego aparatu terroru przybył do Rosji na paszporcie USA i kasą pochodząca z Stanów Zjednoczonych. Podobnie jak Trocki także i tysiące innych Żydów z USA przybyło do Rosji i zaczęło w niej robić kariery.

Nadreprezentacja Żydów w Polityce zaczęła przeszkadzać Rosjanom. Rosjanie zaczęli czynić wyrzuty Żydom, że korzystają na rewolucji, podczas gdy Rosjanie ponoszą jej koszty i głodują. Wśród cierpiących głód i biedę mas ludowych zaczął szerzyć się antysemityzm.

Rząd tymczasowy był figurantem Komitetu Wykonawczego Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. We władzach Komitetu byli liczni Żydzi, często występujący pod fałszywymi nazwiskami. „Z antysemityzmem energicznie walczył Komitet Wykonawczy Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich”.

Żydzi byli w czasie rewolucji zwolennikami zachowania jedności ziem Cesarstwa Rosyjskiego, ich zdaniem rozpad ziem cesarstwa na kraje etniczne podzieliły by społeczność żydowską na tych terytoriach. Było to jednym z powodów sprzeciwu Żydów wobec powstania niepodległej Polski.

Relacje Żydów i Rosjan w Rosji przybliżył czytelnikom w wydanej przez wydawnictwo Wektory „Dwieście lat razem. W porewolucyjnej Rosji - Część II” Aleksander Sołżenicyn, jeden z najbardziej znanych pisarzy rosyjskich, w ZSRR za działalność opozycyjną wieziony przez osiem w więzieniach i łagrach, cztery lata na zsyłce”. Obłożony zakazem publikacji w ZSRR, za swoje przemycone na zachód publikacji nagrodzony Noblem. W 1973 pozbawiono go obywatelstwa i wydalono z Związku Sowieckiego, do Rosji z emigracji powrócił w 1994 i wspierał Władymira Putina.

Krytyczny stosunek Sołżenicyna do roli Żydów w ZSRR, i ocena Związku Radzieckiego, jest dziś całkowicie sprzeczna z oficjalną polityką Rosji Putina, która jest sojusznikiem Izraela, społeczności żydowskiej i gloryfikuje (razem z Żydami) swoją komunistyczna przeszłość.

Jan Bodakowski