Profanacja wiedeńskiej katedry
Przyzwyczailiśmy się już do różnych doniesień na temat dziwnego wykorzystywania kościołów do przeróżnych biesiad, wystaw o podłożu antychrześcijańskim, nawet pokazów mody. W Marcellise koło Werony proboszcz w kościele urządził bal sylwestrowy i sam hasał przebrany za klowna i fikał koziołki. W katedrze Hildesheim biskup na środku kościoła ugościł robotników, którzy byli zatrudnieni przy remoncie. Wstawiono stół biesiadny i rożen, na którym piekł się prosiak. Biesiada była suto podlewana piwem. W belgijskiej diecezji Hasselt odbyła się wystawa flamandzkiego artysty Toma Hercka. Na środku kościoła umieszczono krowę, przybito ją do krzyża i spryskano silikonem. Podobno był to wyraz marnotrawstwa jedzenia. Natomiast w Wiedniu w przykatedralnym muzeum miała miejsce wystawa „Religia, Ciało, Siła” Alfreda Hrydickiego. Aby zobrazować wydźwięk tej wystawy, wystarczy jeden przykład obrazoburczych obrazów – biczowany Jezus jest przez swego oprawcę trzymany za genitalia. To wszystko wypadki, które
W ostatnim dniu listopada ub. roku odbyło się tam przedstawienie sztuki teatralnej „Jedermann” Hugo von Hofmannsthala. Jest to znane dzieło literatury austriackiej o tematyce chrześcijańskiej. Bohater spotyka się ze Śmiercią. I dopiero wtedy dochodzi do niego, że zmarnował swoje życie na hulankach, zabawach i bogaceniu się. Zapomniał natomiast o transcedencji, o zbawieniu. W ostatniej chwili swego życia przeżywa nawrócenie; żałuje za grzechy i pokorny prosi Boga o wybaczenie. A Bóg w swym miłosierdziu nie pozbawia go życia wiecznego.
Wydawałoby się, że sztuka jak najbardziej pasuje do wnętrza katedry. Więc skąd to oburzenie? Niestety happening, który został wystawiony w katedrze św. Szczepana przez kard. Christopha Schonborna i Gery`ego Geszlera okazał się bluźnierstwem, profanacją. Geszler to jeden z najbardziej znanych austriackich homoseksualistów, więc jego brak wyczucia świętego miejsca nikogo nie dziwi. Ale zgoda kard. Schonborna jest zdumiewająca.
W „Jedermannie” wystawionym w katedrze aktorzy prawie nadzy biegają po prezbiterium. Wymachują i rzucają krzyżami. Główny bohater happeningu wskoczył na ołtarz, wrzeszcząc, wykonywał satanistyczne gesty i na koniec kopulował z czaszką. Jeszcze dobrze, że nie z krzyżem, albo z hostią. A wszystko to się działo przy ogłuszającej muzyce techno. W pierwszym rzędzie siedział metropolita Wiednia i patrzył się na to wszystko. Był bardzo ukontentowany, bo ze sprzedaży biletów na to bluźniercze wydarzenie udało mu się zebrać 70 tys. euro, które przeznaczył dla fundacji pomagającej chorym na AIDS. Takie są korzyści materialne, a ile kosztowały straty moralne? O tym metropolita nie pomyślał.
Warto zapoznać się z wypowiedzią na temat tego widowiska ks. Johannsema Marii Schwarza, znanego ze swych rekolekcji na YouTube, które regularnie ogląda kilkadziesiąt tysięcy Austriaków. Ich pozycja w Austrii pozostawia wiele do życzenia. Są pod silnym wpływem protestanckim i jeszcze muszą się zmierzyć z podobnymi wydarzeniami, jak wystawienie w katedrze św. Szczepana. Otóż ks. Schwarz twierdzi: „Kościół to święte miejsce Boskiego wydarzenia. A najświętszym ze świętych miejsc w kościele jest ołtarz. Przez wyparowanie wiary, za którą winę ponosimy przede wszystkim my, duchowni, przez grzech, oszustwo i sprzeniewierzenie się Ewangelii, ludzie już może o tym nie wiedzą, ale ołtarz nie jest miejscem na rekwizyty, nie jest wybiegiem dla artystów. Jest miejscem spotkania z Bogiem dla tego, który tam klęczy i przyjmuje Chrystusa w Sakramencie. (…) Jestem tylko kapłanem nieważnym i bez znaczenia. Ale mówię to publicznie: wstydzę się za mój Kościół w tej i w innych kwestiach. Nie boimy się już Wszechmogącego! Nic już dla nas nie jest święte! Buciorami kopiemy dusze tych, którzy nam ufają. Czy jako Kościół naprawdę nie mamy innego pomysłu, żeby pomóc w ważnej działalności na rzecz chorych na AIDS? Może nie mamy, ale wówczas inscenizacja „Jedermanna” w katedrze św. Szczepana była nie tylko opowieścią o śmierci bogacza, ale również opowieścią o śmierci bezsilnego Kościoła”.
Źródło: prawy.pl
