Zmiana ta jest konsekwencją abdykacji cesarza Akihito i objęcie przez jego syna księcia Chryzantemowego Tronu jako cesarza Naruhito.

Choć jest nie była to kiedyś regułą. Era Edo, funkcjonująca już w percepcji historycznej Europejczyków, trwała od 1600 do 1868 roku i była konsekwencją politycznych rządów szogunatu Tokugawów. Era wielkiej, europejskiej, modernizacji zapoczątkowanej przez cesarza Mutsuhito została nazwana Meiji (tłumaczona jako „Światłe Rządy” 1868- 1912 ) i od tego momentu możemy mówić, że czas panowania określonego cesarza ma swoją nazwę-erę. I tak kolejno mieliśmy Taishō ( „Wielka sprawiedliwości” 1912 – 1926), Shōwa („Oświecony Pokój” 1926 – 1989), Heisei ( „Pokój Wszędzie” od 1989 do 30 kwietnia 2019). Jak widzimy słowo „pokój” często pojawia się określaniu japońskiej ery, choć może być on różnie rozumiany.
 

Rola cesarza w Japonii jest trochę niezrozumiała dla zlaicyzowanego świta. Co do zasady jest on łącznikiem między Niebiosami, a ludem. Jest on bowiem – wg. wierzeń shintō - potomkiem i następcą Bogini Słońca (Amaterasu), także głównym kapłanem, a więc pośrednikiem pomiędzy ludem, a boginią. Taka pozycja uczyniła osobę cesarską nietykaną, i paradoksalnie pozwalała w pewnych kresach historycznych, jak i obecnie, nie sprawować realnej władzy. Do tej pory zresztą do obowiązków cesarskich należą pewne rytuały pogańskie związane min. z dawną kulturą agrarną. Pozostaje kwestią otwarta czy ateistyczne, synkretyczne społeczeństwo japońskie wierzy w swoją mitologią, ale cesarstwo trwa i trwać będzie. Rząd zajmuje się rządzeniem i to właśnie on wymyślił nową nazwę owej ery przyszłego cesarza, którą ogłoszono 2 kwietnia.

Fonetyczne nazwa brzmi Reiwa i jest neologizmem przez łączenie znaków. Do tej pory korzystano z chińskiej klasyki, co było znakiem cywilizacyjnego wpływu Państwa Środka na dawną Japonię. Tym razem po raz pierwszy sięgnięto do zbioru japońskiej poezji z VII pt. „Manyoshu” (dosł ‘Zbiór Dziesięciu Tysięcy Liści”).

Sama nazwę wywołała pewnie zdziwienie co do interpretacji u samych Japończyków.

Premier Abe był zmuszony wyjaśnić , że rząd wybrał nazwę Reiwa "z nadzieją, że Japonia stanie się krajem, w którym każdy człowiek może spełnić swe marzenia, jak kwiaty śliwy, które pięknie rozwijają się po ciężkiej zimie, sygnalizując początek wiosny". Tłumaczy się, że ów zbiór poezji był czytany przez arystokrację i lud, więc owa era ma być pomyślna dla wszystkich grup społecznych. Możemy również politycznie wytłumaczyć zamysł premiera, że kraj pokona różnorakie trapiące go problemy co będzie nowym początkiem.

Podsumowując znak „rei”  令-  można tłumaczyć jako „dobry”, „piękny”, „pomyślny”, a winnym kontekście „polecenie” lub „rozkaz”, choć sam znak znaczy: „miesiąc, w którym wszystko się udaje”, pierwszy miesiąc roku księżycowego.  Znak „wa”  和 - jest prostszy i znaczy ”pokój” lub „harmonię”, choć „czytając” dosłownie: „wiatr jest łagodny, delikatny”.

Kończąc należy życzyć Japończykom np. „pomyślnej harmonii”, począwszy od 1 maja 2019 roku ery chrześcijańskiej.

źródło:

kanał Aiko & Emil, "Jaka będzie NOWA ERA w JAPONII?" https://www.youtube.com/watch?v=TXHdrqfGzTk

kanał Ignacy z Japonii, "Nowa era Reiwa, ale o co chodzi z tymi erami? [Ignacy z Japonii #39] - https://www.youtube.com/watch?v=QHpAVn1byo0

https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_Japonii

https://pl.wikipedia.org/wiki/Cesarz_Japonii

https://pl.wikipedia.org/wiki/Reiwa