Miasta przyszłości

0
0
0
Zdjęcie ilustracyjne
Zdjęcie ilustracyjne / pxhere.com

Warszawa jest miastem, które konsekwentnie buduje swoją betonową pustynię. Jeżeli jeszcze został jakiś kawałek zieleni, to natychmiast wkraczają na ten teren deweloperzy. Tną, wycinają drzewa, krzewy, aby na małych powierzchniach budować apartamentowce – jeden obok drugiego, w takiej odległości, że sąsiad może przez okna podać rękę swemu sąsiadowi. W niedalekiej przyszłości zabetonują nas, uduszą, tworząc upiorne miasto, w którym nie można żyć.

Na świecie nikt tak nie buduje. Architekci starają się szukać rozwiązań, w których tereny zielone są chronione, a w ich propagowaniu szuka się coraz nowszych rozwiązań. Mediolan bogaty region północnych Włoch kojarzy nam się raczej z modą, La Scalą, zamkiem Sforzów, wspaniałą katedrą Duomo niż z nowoczesną architekturą. Ale i na tym polu miasto ma się czym pochwalić. Prawie w centrum Mediolanu znajduje się Porta Nuova, jedna z dzielnic biznesowych. To tu jest najwyższy budynek we Włoszech, wraz z iglicą ma 231 m i liczy 35 pięter. A najwyższy budynek mieszkalny Mediolanu ma 143 m. W skład jego zespołu wchodzą jeszcze dwie wieże: Aria – 100 m. wysokości i Torre Solea – 69 m. . W pobliżu tych budowli znajduje się jedno z najciekawszych osiągnięć zielonej architektury Bosco Verticale czyli Pionowy Las.  Składa się on z pary mieszkalnych wieżowców – Torre E – 11 m i 27 kondygnacji i Torre D – 76 m i 19 kondygnacji- mieszczących 113 apartamentów. Budynek funkcjonuje od 2014 roku.  To tu na balkonach i tarach rośnie ok. 700 drzew (inne źródła mówią, że 900) , 5 tys. dużych krzewów i 15 tys. roślin wieloletnich i wiszących. Pokrywają one powierzchnie dwóch hektarów zalesienia. Każda strona tych wież ma inną roślinność zależną od nasłonecznienia pomieszczeń, produkcji tlenu, redukcji CO2 i ochrony przed hałasem, a także regulacji temperatury wewnątrz budynku zimą jak i latem. Podlewanie roślinności to centralizowany system nawadniania kroplowego. Wieże tworzą idealny samonapędzający się system.

Twórcą tego dzieła jest włoski architekt Stefano Boeri,  który uważa, że to właśnie w miastach „należy znaleźć rozwiązania, które odwrócą  mechanizmy prowadzące nas do samozagłady: zadaniem architektury jest stworzenie przestrzeni dla koegzystencji różnorodności biologicznej i kulturowej, przestrzeni intensyfikujących relacje, przestrzenie, które mnożą życie”.

Sam pomysł łączenia architektury z zielenią nie jest niczym nowym i znany jest już ze starożytności. W Babilonie, król Nabuchodonozor w ok. 590 r. p. n. e. zbudował wiszące ogrody Semiramidy. A już w naszych czasach, w toskańskiej Lukce jest wieża Guinigi, na której szczycie znajduje się ogród z siedmioma dębami. Cała zielona architektura powstała w drugiej połowie XX w. z niepowtarzalnym Domem w Lesie zaprojektowanym przez matkę Stefano Boeri, Cini Boeri. Stoi on w lesie brzozowym i został tak skonstruowany, aby przy jego budowie nie wycinać drzew.

O roli ekologii we współczesnej architekturze mówi twórca Pionowego Lasu w manifeście „Leśnictwo miejskie”, dostępnym na stronie internetowej architekta. Zwraca się tam uwagę na zużycie przez miasta 75 proc.  światowych zasobów naturalnych i dlatego to duże aglomeracje miejskie odpowiadają za  ponad 70 proc. globalnej emisji CO2. A emisja CO2 skumulowana jest z metanem i innymi gazami cieplarnianymi i przyczynia się to do ocieplenia powierzchni planety. Dlatego naszym obowiązkiem jest rozpocząć globalną kampanię dotyczącą leśnictwa miejskiego. Taka kampania powinna rozpocząć się od następujących działań:

  • ochrona i zwiększenie przepuszczalnych i zielonych powierzchni w mieście;
  • tworzenie nowych parków i ogrodów;
  • przekształcanie dachów miast w trawniki i ogrody warzywne;
  • przekształcanie ścian obwodowych i barier miejskich w zielone fasady;
  • przekształcanie pustki miejskie i dziedzińce w zielone oazy;
  • promowanie ogrodów komunalnych i wdrażanie rolnictwa miejskiego;
  • utworzenie sieci zielonych korytarzy (aleje wysadzane drzewami, drzewa uliczne), aby połączyć parki, lasy i zielone budynki;
  • pomnożenie liczby zielonych budynków i pionowych lasów.

Mediolański Pionowy Las zyskał uznanie wśród architektów i w 2014 roku dostał główną nagrodę na międzynarodowym konkursie International Highrise Award. Warto zaznaczyć, że kolejne projekty Pionowego Lasu zaczęły powstawać w innych państwach świata: Paryżu, Utrechcie, Eindhoven, Lozannie, w Chinach. W chińskim Liuzhou to już projekt całego miasta, którego prace rozpoczną się w 2020 roku.

Źródło: Iwona Galińska

Najnowsze

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną