Rytm - ofertę wydawnictwa poleca Jan Bodakowski

Nakładem wydawnictwa Rytm ukazała się praca „Federalna Służba Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej" autorstwa Marka Berlińskiego (specjalisty w kwestach służb specjalnych i bezpieczeństwa narodowego) i Roberta Zulczyka (absolwenta Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Łączności, Wydziału Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego oraz studiów podyplomowych w Wojskowej Akademii Technicznej, polskiego dyplomaty w Kijowie i Moskwie, specjalisty z zakresu problemów bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej).

 

Jak informuje wydawca „opracowanie omawia Federalną Służbę Bezpieczeństwa, która jest nie tylko służbą specjalną w klasycznym ujęciu, ale także organem władzy wykonawczej, kreującym politykę państwa w sferze bezpieczeństwa. To instytucja stanowiąca połączenie skonsolidowanych systemów organizacyjnych realizujących przedsięwzięcia operacyjne, zarówno na terenie Rosji, jak i poza jej granicami".

Niezwykle ciekawą książką wydaną przez Rytm jest praca „Bliski wschód, ciągle w ogniu" autorstwa dr Maliny Kaszuby i dr Martyny Stempień, w której autorki przybliżyły sytuację na Bliskim Wschodzie — sukces Rosji, błędy USA i pozycje Izraela.

 

Według dr Maliny Kaszuby praca „Bliski wschód, ciągle w ogniu" opisuje bieżącą sytuację na Bliskim Wschodzie i uwarunkowania historyczne wpływające na tę sytuację, oraz implikacje tej sytuacji dla bezpieczeństwa międzynarodowego. W opinii dr Maliny Kaszuby obecność Rosji na Bliskim Wschodzie miała na celu zablokowanie wzrostu wpływów USA w tym rejonie, Rosja osiągnęła niewątpliwie sukces.

 

Zdaniem Martyny Stempień wzrost i odrodzenie islamizmu wpływa nie tylko na sytuację na Bliskim Wschodzie, ale w Europie oraz powoduje wzrost zagrożenia terroryzmem na zachodzie (w USA, Australii i Europie). Jest to też dopiero początek konfliktów na Bliskim Wschodzie. Błędem USA było niedostrzeżenie i zignorowanie wzrostu islamizmu, tego, że islamiści chcą stworzyć globalny islamski kalifat. Warto też pamiętać, że destabilizacja na Bliskim Wschodzie przykrył działania Izraela na Bliskim Wschodzie.

 

Doktor Malina Kaszuba jest zastępca dyrektora Instytutu Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Stopień doktora nauk wojskowych o specjalności bezpieczeństwo międzynarodowe uzyskała na Wydziale Bezpieczeństwa Narodowego Akademii Obrony Narodowej.

Marta Stempień jest adiunktem w Zakładzie Bezpieczeństwa Międzynarodowego i Studiów Strategicznych Instytutu Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. Politologiem i inżynierem (w specjalności budownictwo). Zastępcą redaktora naczelnego strony internetowej czasopisma naukowego „Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności". Interesują ją takie zagadnienia, jak: globalny ruch dżihadystyczny, ideologia dżihadyzmu, międzynarodowy terroryzm, współczesne wojny i konflikty, bezpieczeństwo Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu, bezpieczeństwo międzynarodowe, oraz bronie masowego rażenia.

Informacje o Rosji i jej polityce można znaleźć w książkach (wydanych przez wydawnictwo Rytm): „Imperialna gra Rosji" (Maliny Kaszuby i dr hab. Mirosława Minkina), „Rosja-Zachód. Walka o wpływy" (Mirosława Minkina), „W uścisku Moskwy. Obszar poradziecki" (Maliny Kaszuby). Informacje o FSB można znaleźć w (wydanej przez Rytm) pracy „FSB. Gwardia Kremla" autorstwa Mirosławy Minkiny.

Warto polecić wydane przez Rytm książki Matusza Wyrwicha:

Praca „Obóz pogardy" to wstrząsające studium okrucieństwa, w którym opisano losy Polaków zesłanych do obozów pracy na terytorium naszego kraju. Przebywali w nich niepełnoletni, starcy, kobiety w ciąży, matki z niemowlętami... Idea organizowania w Polsce obozów w miejsce hitlerowskich sięga okresu II wojny światowej: w 1944 r. obóz pracy utworzono w poniemieckim obozie na Majdanku, a w 1945 r. – w Auschwitz, wspólnie z ludnością niemiecką. Tuż po zakończeniu wojny wiele byłych obozów niemieckich zyskało miano obozów karnych. Jednostki NKWD miały nieograniczone uprawnienia do aresztowania potencjalnych przeciwników politycznych; osadzały ich w obozach na Majdanku, w Oświęcimiu, Rembertowie, Mysłowicach..., aby w końcu część z nich wywieźć w głąb ZSRR. Szacuje się, że w wyniku tych działań zginęło ponad 100 tys. ludzi. Obozy te wzorowane były na radzieckich i niemieckich, ogradzano je drutami kolczastymi podłączonymi do prądu. Praca w nich trwała po 12–16 godzin na dobę. Pracowano również w niedzielę. Jednym z elementów represji było „dozowanie" więźniom pożywienia. W książce ukazano historię systemu represji, o której autor pisze: „Dziś żyje już niewielu ludzi, którzy byli więźniami obozów komunistycznych w Polsce. Kilka tysięcy. Może mniej. Odeszli koleją ludzkiego losu. Z tych, którzy żyją, wielu nie chce opowiadać o tym, co przeszli. Trwa w nich lęk"

 

Książka „Powstanie „44. Zachowali się jak trzeba"" to dwadzieścia reportaży, ukazujących dramat Powstania Warszawskiego przez pryzmat losów pojedynczych osób. Suma tych zdarzeń to ciąg epizodów historycznych, które ukazują dramaturgię walk Powstańców z okupantem niemieckim. To opowieść o ludziach w różnym wieku, którzy za cenę życia walczyli o wolność i niepodległość swojej Ojczyzny.

 

Publikacja „Kapelani Solidarności 1980-1989" to dwutomowa praca, która przypomina znaczenie i rolę, jaką w dziejach „Solidarności" odegrali księża katoliccy. Autor prezentuje w pierwszym tomie sylwetki 13 kapelanów, m.in. ks. Jerzego Popiełuszki, ks. Kazimierza Jancarza, bp. Edwarda Frankowskiego, ks. Hilarego Jastaka. W drugim tomie zawarte są sylwetki kolejnych siedemnastu kapelanów, wśród nich tak znanych, jak abp Sławoj Leszek Głódź, abp Ignacy Tokarczuk, ks. Witold Andrzejewski, ks. Stanisław Bogdanowicz, ks. Czesław Sadłowski, ks. Jan Sikorski. Mateusz Wyrwich obu tomach opisuje drogi życiowe kapłanów, wspomina czasy kapelańskiej aktywności, rozmawia ze świadkami ich posługi.

 

Książka „W celi śmierci" to historie ludzi, którzy zostali skazani na karę śmierci w latach 1944-1961. Opis gehenny ich przesłuchań, pobytu w celach śmierci, niekiedy ze zbrodniarzami hitlerowskimi. Niektórzy czekali nawet latami na wykonanie wyroku, nie wiedząc, że został on zmieniony na dożywotnie więzienie. W książce również rozmowy z „kaesami" oraz wywiad z hitlerowskim oficerem.

Publikacja „Łagier Jaworzno" to relacje byłych więźniów obozu w Jaworznie, wypowiedzi pracowników organów bezpieczeństwa oraz dokumenty archiwalne opisujące jedyny w Polsce obóz reedukacyjny dla młodzieży. Mieli po czternaście, szesnaście lat, kiedy trafiali do obozu. Dla funkcjonariuszy bezpieczeństwa nie miało to żadnego znaczenia, że byli dziećmi. Katowano ich równie brutalnie, jak dorosłych, panowała bowiem zasada, że przeciwników politycznych należy traktować jednakowo bez względu na wiek. Ta planowa i metodyczna "resocjalizacja" miała po wyjściu z obozu tworzyć z nich donosicieli i współpracowników bezpieki.

 

Praca „Ogłoszono mnie szaleńcem" to historia czasów końca niemieckiej, a początków komunistycznej okupacji. Obie dążyły do eksterminacji polskiego narodu. Część z tych, którzy stanęli w obronie kraju, zginęło na polu walki, albo zostało zakatowanych w więzieniach hitlerowskich i komunistycznych. Ci, co przeżyli, nosili piętno „bandyty", nadane przez "władzę ludową". Jednak zdawać by się mogło ta beznadziejna ofiara, pozwoliła innym podjąć walkę trwającą aż po rok 1989. I o nich, tych, którzy nie zgadzali się na niewolę, jest ten zbiór reportaży historycznych całkowicie opartych na faktach. Wszystkie teksty powstały na podstawie zarówno dokumentów archiwalnych, jak i też informacji ówczesnych mediów. Ale przede wszystkim zbudowane są na opowieściach ludzi, którzy tworzyli historię Polski w minionym półwieczu.

 

Nakładem wydawnictwa Rytm ukazała się praca „Wojska specjalne Sił Zbrojnych RP" autorstwa profesora generała Bogusława Packa. Jak informuje wydawca publikacja to „kompendium wiedzy o elitarnych jednostkach Wojska Polskiego – wszechstronnie wyszkolonych, pozostających w stałej gotowości bojowej, działających w warunkach najwyższego ryzyka".

 

Na kartach pracy opisane są takie jednostki wojsk specjalnych jak: Agat, Grom, Formoza, Jednostka Wojskowa Komandosów, Nil, 7 Eskadra Działań specjalnych, które „dołączyły do liderów tego typu formacji w Europie. Stały się znanym na całym świecie symbolem polskiej armii. Dowodzą tego liczne odznaczenia przyznawane naszym żołnierzom przez szefów wielu państw za realizację zadań bojowych".

 

Generał Pacek „były Asystent Szefa Sztabu Generalnego ds. Wojsk Specjalnych i Wojsk Lądowych – przedstawia szczegółowo historię powstania Wojsk Specjalnych jako samodzielnego rodzaju Sił Zbrojnych RP. Ukazuje ogromną determinację ich pierwszych dowódców: gen. broni Edwarda Gruszki, śp. gen. broni Włodzimierza Potasińskiego, gen. bryg. Marka Olbrychta".

 

Jan Bodakowski