Apel do Posłów i Senatorów RP

 

Szanowna Pani Poseł / Senator!

Szanowny Panie Pośle / Senatorze!

Szanowni Państwo Posłowie / Senatorowie!

 

"Naród, który nie szanuje swej przeszłości

nie zasługuje na szacunek teraźniejszości

i nie ma prawa do przyszłości"

Józef Piłsudski

 

 

              14 czerwca 2020 r. będziemy obchodzić 80. rocznicę pierwszego transportu z deportowanymi Polakami (głównie młodymi ludźmi, harcerzami, studentami, członkami podziemnych organizacji niepodległościowych, żołnierzami wojny obronnej 1939 r.) z więzienia w Tarnowie do nowo utworzonego niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz. 80 rocznicę początku funkcjonowania tej największej niemieckiej fabryki śmierci, założonej dla Polaków, której Polacy byli pierwszymi więźniami.  Dzień ten, dzięki staraniom byłych polskich więźniów I transportu, skupionych w Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Rodzin Oświęcimskich, jest świętem narodowym ustanowionym w 2006r. przez Sejm RP (Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady).

Wzywamy Państwa do podjęcia wszelkich działań dostępnych Posłom / Senatorom gwarantujących godne i uroczyste obchody 80 rocznicy pierwszego transportu Polaków z aresztu policyjnego w Tarnowie do KL Auschwitz w Oświęcimiu.

Dzień ten, jako Narodowy Dzień Pamięci powinien być upamiętniony przez najwyższe władze RP, Kancelarię Prezydenta RP , Marszałków Sejmu i Senatu RP  poprzez uczczenie minutą ciszy milionów naszych rodaków bohaterów i męczenników niemieckich obozów oraz  oddanie Im hołdu w uchwale pamiętniającej 80 rocznicę I transportu do KL Auschwitz, a także złożenie wieńców, zapalenie zniczy, wywieszenie polskich flag państwowych na terenie całego kraju.

Pięknym gestem byłoby oddanie hołdu pierwszym więźniom Auschwitz  pod Pomnikiem Pierwszego Transportu w Tarnowie wspólnie przez Marszałków Sejmu i Senatu.

Prosimy także wszystkich parlamentarzystów o podjęcie starań mających na celu właściwe upamiętnienie w mediach publicznych tej ważnej daty i ofiary oraz męczeństwa naszych rodaków w niemieckich obozach zagłady.  Winno się to odbyć  poprzez   zaplanowanie odpowiedniej okolicznościowej  ramówki w kanałach informacyjnych i tematycznych  oraz uczczenie tego Dnia Pamięci umieszczeniem w rogu ekranu na wszystkich kanałach TVP  emblematu zawierającego trójkąt z literą „P”, jaki nosili polscy więźniowie.

 

            14 czerwca 1940 roku, 80 lat temu, 728 więźniów – Polaków, w większości rówieśników Państwa dzieci, bo - uczniów gimnazjów, harcerzy, studentów, robotników, inteligentów, członków ZWZ, zesłano do niemieckiego obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Tak zaczął swoje funkcjonowanie KL Auschwitz.

Pierwsi więźniowie, wtapiani stopniowo w obozową społeczność, którą systematycznie uzupełniali więźniowie kolejnych transportów, zasłużyli się szczególnie w konspiracji wojskowej w KL Auschwitz, której twórcą był rotmistrz Witold Pilecki (przywieziony do obozu 22 września 1940 r. transportem z Warszawy pod nazwiskiem Tomasz Serafiński, nr 4859). Członkami tej organizacji, działającej pod nazwą Związek Organizacji Wojskowej, byli: Stanisław Barański, Józef Chramiec, Aleksander Fusek (nr 775), Mieczysław Januszewski (nr 711), Karol Karp (nr 626), Jan Komski (w obozie Baraś, nr 564), Witold Kosztowny (nr 672), Stanisław Kożuch (nr 325), Jan Gąsior-Machnowski (nr 724), Tadeusz Myszkowski (nr 593), Edward Nowak (nr 447), Eugeniusz Obojski (nr 194), Tadeusz Paolone, Tadeusz Pietrzykowski (nr 77, znany polski bokser), Zygmunt Sobolewski (nr 88), Czesław Sowul (nr 167), Alfred Stössel (nr 435), Antoni Suchecki (nr 595), Marian Toliński (nr 490), Zygmunt Turzański (nr 615), Jan Zięba (nr 66) i Jerzy Żarnowiecki (nr 616), Bronisław Czech (nr 349).

W lipcu 2019 roku zmarł ostatni więzień z pierwszego transportu Pan Kazimierz Albin (nr 118). Był jednym z tych więźniów, którzy doprowadzili do utworzenia Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu na mocy „Ustawy z dnia 2 lipca 1947r. o upamiętnieniu męczeństwa Narodu Polskiego i innych Narodów w Oświęcimiu”. (Dz.U. z 1947r. Nr 52, poz.265, z 1999r. Nr 41, poz. 412.) i nazywając to miejsce: ”Pomnik Męczeństwa Narodu Polskiego i innych narodów”. Tak zapisano to w ustawie, która obowiązuje do dziś. 14 czerwca 1947r. - w 7 rocznicę I transportu – dzięki staraniom byłych polskich więźniów - uroczyście otwarto Muzeum KL Auschwitz.  Niestety, obecnie data 14 czerwca 1940 r. praktycznie  nie istnieje  w świadomości społecznej w Polsce ani na świecie. Podobnie fakt,  że 14 czerwca jest Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów Koncentracyjnych i Zagłady.  Również w praktyce działań Muzeum Auschwitz- Birkenau,  data rozpoczęcia działalności obozu (i powstania Muzeum)  nie jest odpowiednio wyróżniona, czego najlepszym dowodem jest corocznie bardzo  skromny program obchodów i fakt,  że 14 czerwca   Muzeum działa jak w każdy inny dzień, to znaczy wstęp do Muzeum nie jest ograniczony tylko dla uczestników rocznicowych uroczystości. Dzieje się to w jaskrawym odróżnieniu od obchodów dat  upamiętniających ofiary holokaustu (27 stycznia, Marsz  Żywych), w czasie których teren obozu jest zamknięty dla zwiedzających.

Wszystko to sprawia, że marginalizowany jest fakt iż obóz Auschwitz został stworzony dla Polaków i to nasi rodacy byli w zdecydowanej większości więzieni i mordowani w tym miejscu przez pierwsze dwa lata funkcjonowania obozu. Transporty z Polakami docierały tu przez cały okres jego zbrodniczej działalności.      

Czas to  zmienić.  Czas przywrócić należną cześć również polskim ofiarom Auschwitz i zaakcentować prawdę o jego genezie.  Ten obóz nie powstał w roku 1942 , tylko dwa lata wcześniej !

 

          W KL Auschwitz byli WIĘŹNIOWIE - Numery bez imion i nazwisk. Pomiędzy sobą byli równi, bo byli równi, jak wszyscy ludzie wobec śmierci. Wyróżnikiem tych, którzy odeszli, był sposób umierania: przez rozstrzelanie pod ścianą straceń Bloku 11 czy na żwirowisku, powieszenie, śmierć z wycieńczenia z głodu i pracy, zatłuczenia pałkami kapo i blokowych, utopienie w przydrożnym rowie, zagłodzenie w bunkrze czy zabicie zastrzykiem fenolu w serce. Nikomu z byłych więźniów KL Auschwitz, którzy widzieli te  zabójstwa na własne oczy i modlili się do Boga o łaskę przeżycia, nigdy nie przyszło do głowy, aby na wolności prowadzić selekcję według narodowości i wyznania.

Dopóki ONI opiekowali się obozowym Muzeum i oprowadzali zwiedzających, nie było problemów ani restrykcyjnych przepisów. Wszystko przebiegało bez zakłóceń i szykan wobec zwiedzających. Była wspólnota cierpienia.

W 80 rocznicę I transportu do KL Auschwitz - w tym właśnie duchu wzywamy Państwa – naszych Przedstawicieli – do nadania wreszcie należnej oprawy (również medialnej) temu Narodowemu Dniu Pamięci.

Dziwimy się bowiem temu, jak skromnie i nie-powszechnie obchodzono tę arcyważną dla naszej narodowej tożsamości rocznicę dotychczas.  Data 14 czerwca to bowiem naturalne oręże do odpierania coraz liczniejszych aktów fałszowania historii II wojny światowej, w tym przedstawiania naszego narodu nie jako ofiar niemieckich zbrodni, ale jako ich sprawców lub dobrowolnych pomocników zbrodniarzy.

 

          Niech nareszcie prawda o tym, co zdarzyło się 14 czerwca 1940 r., w uchwalony przez Sejm RP Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Obozów Koncentracyjnych i Zagłady – szeroko rozejdzie się po świecie. Jesteśmy to winni naszym przodkom  a także naszym potomkom.  Narodową wspólnotę tworzymy tylko z nimi, bez nich nią nie jesteśmy i nigdy nie będziemy.

 

Z wyrazami  szacunku, licząc na pozytywną odpowiedź dotyczącą uczestniczenia Szanownych Państwa Posłów/ Senatorów w tym  patriotycznym dziele

- w imieniu członków Społecznego Komitetu 14 czerwca

Barbara Wojnarowska Gautier były więzień KL Auschwitz – Przewodnicząca

oraz członkowie Konwentu: Joanna Płotnicka, Piotr Dziża, Stefan Hambura, Jan Kulczycki, Marcin Kaczorowski, Bartłomiej Widawski, Konrad Dakowicz