Nakładem IPN opublikowano, 811 stronicową, drugą część drugiego tomu publikacji „Marzec 1968 w dokumentach MSW”. Tym razem tajne akta z archiwów komunistycznej bezpieki, dotyczące protestów studenckich (dziś bezmyślnie redukowanych do antysemickiej nagonki), ułożone są w kalendarium – kronikę wydarzeń.

Podstawą publikacji są powstałe od początku lipca 1968, pisemne informacje, meldunki i notatki opracowane w Komendzie Milicji Obywatelskiej miasta stołecznego Warszawy i w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Tematem 251 opublikowanych sprawozdań MO i SB są nastroje społeczne, przebieg wydarzeń, skutki wydarzeń, stosunek do wydarzeń księży katolickich oraz działania podjęte przez komunistyczny aparatu terroru.

Wbrew obiegowej opinii marzec 1968 był protestem polskich studentów i młodych robotników przeciw rządom komunistów. Dziś środowiska często składające się z dzieci żydokomuny, które w marcu 68 starały się wykorzystać protest polskich studentów dla swoich celów politycznych, starają się zawłaszczyć polskie protesty i zredukować je do formatu konfliktu Żydów i antysemitów.

Na szczęście z publikacji historycznych wyłania odmienny obraz marca 68, ukazujący prawdziwy wizerunek wydarzeń - protestu młodych Polaków przeciw władzy komunistycznej. Dokumenty zamieszczone w publikacji to przeważnie streszczenia donosów tajnych współpracowników SB na temat tego, co usłyszeli i zobaczyli.

Lektura dokumentów uświadamia czytelnikom poziom uprzywilejowania społeczności żydowskiej w PRL, obecność Żydów w we władzach PRL, aparacie terroru, wojsku, i na wszelkich istotnych posadach w państwie. Publikacja IPN to ogromny indeks nazwisk Żydów w komunistycznym aparacie. Czytelnik z publikacji dowie się o samoświadomości społeczności żydowskiej, poczuciu odrębności Żydów w PRL od narodu polskiego, poczuciu bycia Żydami, i przeświadczeniu Żydów o bezdyskusyjnym prawie do bycia uprzywilejowanymi.

Dzięki publikacji czytelnik ma możliwość poznania niewyobrażalnego zakresu infiltracji życia społecznego przez bezpiekę, co uświadamia jak ogromne koszty musiało ponosić państwo na aparat terroru, w sytuacji gdy środków brakło na zapewnienie Polakom podstawowych świadczeń socjalnych.

Opublikowane dokumenty pokazują jak narastała frustracja studentów z powodu złej sytuacji w kraju, i jak tą frustracje starały się wykorzystać żydowska frakcja PZPR, jaka była percepcja sytuacji politycznej przez ludzi (opozycjonistów, Żydów, studentów, duchownych, dyplomatów z zagranicy, i z wszelkich innych grup społecznych). Jakie były nastroje wśród uprzywilejowanych Żydów uskarżających się na rzekomy polski antysemityzm. Żydzi nie poczuwali się do odpowiedzialności za zbrodnie komunistyczne i postrzegali się jako ofiary antysemickich prześladowań.

Jan Bodakowski

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.