Franciszek składa hołd św. Józefowi, dostrzegając kilka wymiarów jego oddziaływania na Bożą Rodzinę. Nazywa go więc ojcem umiłowanym, czułym, posłusznym, przyjmującym, z twórczą odwagą i na koniec - człowiekiem pracy i w cieniu. Przyjrzyjmy się krótko tym cechom ojcostwa. Na samym początku Franciszek zaznacza, że św. Józef podjął się zostać prawnym ojcem Pana Jezusa Chrystusa.

 

Ojciec umiłowany

 

Św. Józef był więc ojcem umiłowanym - przez Najświętszą Maryję i Jej Syna, a później - przez całe pokolenia świętych i dążących do świętości. W nim mają oparcie wszystkie katolickie rodziny.

"Iluż ojców, matek, dziadków i babć, nauczycieli pokazuje naszym dzieciom, poprzez małe, codzienne gesty, jak stawiać czoło kryzysowi i go pokonywać, dostosowując zwyczaje, podnosząc wzrok i zachęcając do modlitwy. Ileż osób modli się, ofiarowuje i wstawia w intencji dobra wszystkich”. Wszyscy mogą znaleźć w św. Józefie, mężu, który przechodzi niezauważony, człowieku codziennej obecności, dyskretnej i ukrytej, orędownika, pomocnika i przewodnika w chwilach trudnych. Święty Józef przypomina nam, że ci wszyscy, którzy są pozornie ukryci lub na „drugiej linii”, mają wyjątkowy czynny udział w historii zbawienia. Im wszystkim należy się słowo uznania i wdzięczności. "

 

Ojciec czuły

 

Autor listu postawił taką tezę, że: "Jako potomek Dawida (por. Mt 1, 16-20), z którego korzenia miał się narodzić Jezus, zgodnie z obietnicą daną Dawidowi przez proroka Natana (por. 2 Sm 7), oraz jako oblubieniec Maryi z Nazaretu, święty Józef jest łącznikiem między Starym a Nowym Testamentem." I konsekwentnie, w relacji św. Józefa z Synem Bożym i Bogurodzicą, szuka relacji Izraela z Bogiem. W tej relacji dostrzega czułość i miłość. Pisze o kruchości, która jest oznaką słabości - nie do wytępienia, lecz do wykorzystania przez Boga.

Uczy tym samym okazywać uczucia, których tłumienie może tworzyć fałszywy obraz, kieruje ku zaufaniu Bogu i powierzenia Mu steru naszej łodzi.

 

Ojciec posłuszny

 

Franciszek dostrzega kryzys, jaki pojawił się na samym początku małżeństwa św. Józefa i Najświętszej Maryi Panny. Koncentruje się na wierze św. Józefa, który pozostaje posłuszny Bogu. Najpierw gdy według prawa chce rozwiązać konflikt, a później, gdy orientuje się, że musi zaufać i przyjąć to, co mu Bóg dał. Przeglądając historię Świętej Rodziny, Papież szuka śladów modlitwy i wychowania, tropiąc je w ziemskim życiu Pana Jezusa Chrystusa.

Z tej analizy wychodzi mu kolejna cecha ojcostwa doskonałego.

 

Ojciec przyjmujący

 

Nie ma wątpliwości, że chodzi o przyjęcie nowego życia, życia z małżonką i życia dziecka, które pojawia się w życiu rodziny. Jednocześnie, Franciszek koncentruje się na zdolności do zmiany postawy, która jest bardzo istotna - jeśli właściwie podjęta - dla całej rodziny i dla każdej z tworzących ją osób. Marzy o akceptacji, której nie dookreśla. Chodzi zaś o przyjęcie planów Bożych, co ma być opozycją do planów możnych tego świata.

 

Ojciec z twórczą odwagą

 

Św. Józef bez wątpienia jest odważnym człowiekiem. Plany Boga zmieniają jego życie zupełnie, a jednak podporządkowuje się im, gotów Mu służyć do końca, poprzez troskę o Bożą Rodzinę. I to jest oczywiste. Analizując ten fakt, autor listu dochodzi do tego, że to św. Józef jest Patronem Kościoła.

"Bóg ufa temu człowiekowi, podobnie jak Maryja, która odnajduje w Józefie tego, który nie tylko chce ocalić Jej życie, ale który zawsze będzie się troszczył o Nią i o Dziecko. Zatem święty Józef nie może nie być Opiekunem Kościoła, ponieważ Kościół jest kontynuacją Ciała Chrystusa w dziejach, a jednocześnie w macierzyństwie Kościoła zacienione jest macierzyństwo Maryi. Józef, chroniąc Kościół, nieprzerwanie chroni Dziecię i Jego Matkę, a także my, kochając Kościół, wciąż kochamy Dziecię i Jego Matkę."

I tego się mamy od św. Józefa nauczyć.

 

Ojciec - człowiek pracy

 

Zadanem ojca jest utrzymać rodzinę. Św. Józef wypełniał to zadanie tak, że cała Święta Rodzina mogła żyć, jednoczyć się, być ze sobą. Dał podstawy do szacunku społecznego. Franciszek pisze cały apel o modlitwę w intencji zapewnienia pracy każdemu człowiekowi na Ziemi, podkreślając że praca jest współpracą z Bogiem. Naturalnie, nie może mu chodzić o karykaturę pracy będącą grzechem.

 

Ojciec w cieniu

 

Ostatnią cechą jest zdolność ojca do pozostawania w cieniu Syna, Papież wspomina książkę Jana Dobraczyńskiego Cień Ojca. "Przez sugestywny obraz cienia określił postać Józefa, który w stosunku do Jezusa jest cieniem Ojca Niebieskiego na ziemi: osłania Go, chroni, nie odstępuje od Niego, podążając Jego śladami. Przychodzi na myśl to, co Mojżesz przypomina Izraelowi: „Widziałeś też i na pustyni: Pan niósł cię, jak niesie ojciec swego syna, całą drogę, którą szliście” (Pwt 1, 31). Tak Józef sprawował ojcostwo przez całe swe życie." Dalej, Franciszek ukazuje bardzo piękny obraz: "Być ojcem oznacza wprowadzać dziecko w doświadczenie życia, w rzeczywistość. Nie zatrzymywać go, nie zniewalać, nie brać w posiadanie, ale czynić je zdolnym do wyborów, do wolności, do wyruszenia w drogę." - i jest to oczywiste, gdy ojciec ma właściwy system wartości.

 

Podsumowanie

 

Cały list jest długi i obszerny, można się nad nim pochylić w gronie rodzinnym i odnajdywać treści, które są istotne. Głównym wnioskiem jest to, że św. Józef w swojej pokorze, skromności, cichości i odważnym działaniu jest godzien szacunku. Nic dziwnego, że budzi w sercach miłość całych rodzin.