Jak podkreślają organizatorzy EDK, jest to nowy rodzaj duchowości zakorzeniony w starej tradycji – tradycji pielgrzymowania i tradycji franciszkańskiej, zwracającej uwagę na to, że człowiek to nie tylko dusza ale i ciało. Porzucenie własnej strefy komfortu, zmaganie i przekraczanie własnych ograniczeń może się stać szansą na modlitwę i spotkanie z Bogiem. Doświadczenie, przeżycie – to coś, czego szczególnie poszukuje dziś człowiek. EDK jest też propozycją dla osób skarżących się na zabieganie i brak czasu, co utrudnia im udział, np. w nabożeństwach Drogi Krzyżowej praktykowanych tradycyjnie w parafiach.

Co zrobić, by wziąć udział w EDK? Pierwszy krok to podjęcie decyzji. Ważne jest też, by przygotować się fizycznie i psychicznie do wędrówki, która może być wymagająca. Uczestnicy wędrują na własną odpowiedzialność, sami muszą sobie radzić z orientacją w terenie (choć mogą mieć ze sobą aplikację z opisem trasy i śladem GPS), sami też troszczą się o swoje bezpieczeństwo. „Zniechęcamy osoby, które myślą, że jakoś to będzie. Że jak nie będą miały siły, to ktoś im pomoże. Zniechęcamy ludzi zamkniętych, którzy nie szukają nowych pomysłów na siebie. Zniechęcamy ludzi, którzy oceniają innych i uważają siebie za lepszych od nich” – wyjaśniają organizatorzy. Kolejnym krokiem jest wybór miejsca, z którego się wyrusza, oraz wybór trasy. Dziesiątki propozycji znaleźć można na stronie edk.org.pl. Dostępne są na niej również rozważania na tegoroczną Ekstremalną Drogę Krzyżową, pod hasłem „droga Przebaczenia – od zranienia do uzdrowienia” oraz informacje na temat aplikacji ułatwiającej wędrówkę i medytację. Wędrówka – niezależnie od tego czy odbywać się będzie samotnie czy w niewielkiej grupce osób – przebiegać ma w skupieniu i milczeniu. To ważne założenie EDK. Wyjątkiem od tej zasady jest możliwość odczytania na głos rozważań lub też słuchania ich z urządzeń mobilnych przy poszczególnych stacjach. Ekstremalną Drogę Krzyżową można rozpocząć od uczestnictwa we Mszy św. Warto jednak podkreślić, że zaproszenie na wędrówkę skierowane jest również do ludzi niewierzących i poszukujących.

- Nie myślałem że ta droga tak odbiję się w moim sercu. Za każdym razem inna z innymi intencjami, a jednak ta sama. Wielkie przeżycie – pisze Bartłomiej.

- Dwa lata temu poszłyśmy z koleżanką na kolejną już EDK. Każda z własnym krzyżem, własnymi słabościami, zanosząc prośbę do Pana. Wróciliśmy umocnione w wierze. Nie zdradzę w jakiej intencji szłyśmy. Powiem tylko, że ja jestem dziś szczęśliwą mamą drugiego syna, a koleżanka tydzień po Świętach Zmartwychwstania Pańskiego wyjdzie za mąż za wspaniałego człowieka. Warto choć raz spróbować, wstać z kanapy i pójść na spotkanie z Panem Bogiem, które na drogach EDK jest wręcz namacalne – to świadectwo Anny.

- EDK odpowiada na podstawowy problem wielu ludzi. Nie są zadowoleni z tego, jak wygląda ich życie. Jednak boją się zmiany – nie chcą utracić tego, co mają. Mają swoją strefę komfortu, w środku której jest dużo nierozwiązanych problemów. Kiedy jednak człowiek raz przekroczy te granice, właśnie w czasie EDK, może uwierzyć w to, że jest w stanie zmienić swoje życie – czytamy na stronie edk.org.pl. Nawiązując do nauczania papieża Franciszka, organizatorzy EDK podkreślają, że właśnie od zmiany swojego życia powinien zacząć człowiek, który chce zmieniać świat.

Powyższe świadectwa mogą być potwierdzeniem tego, że trud przeżywany z wiarą, intencja w sercu oraz potrzebą pokuty może przynieść ogromne owoce. Ekstremalna Droga Krzyżowa może być zatem bardzo dobrą propozycją na nietypowe przeżycie Wielkiego Postu i przygotowanie się do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

PZ