Trzeci dzień Triduum Paschalnego. Pan Jezus spoczywa w grobie. Wierni, przez cały dzień i noc poprzedzającą poranek Zmartwychwstania, trwają na adoracji. Dziś także w kościołach święcone są pokarmy na wielkanocny stół.

Ewangelia nie opisuje momentu złożenia, zdjętego z krzyża, ciała Pana Jezusa w grobie. Mimo to zwyczaj ich budowania narodził się już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa. W Polsce praktykę tę przyjęto wraz z przyjęciem chrześcijaństwa.
 
Centralnym punktem Grobu Pańskiego jest monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Składanie Eucharystii w Grobie Pańskim ma w Kościele łacińskim tysiącletnią tradycję. Św. Ulryk składał w symbolicznym grobie szczątki Eucharystii, które pozostały po Komunii wiernych w Wielki Piątek.
 
Obecnie, po przywróceniu Komunii w Wielki Piątek, Najświętszy Sakramentem również jest przechowywany w Grobie Pańskim. Nad ołtarzem dominuje uczczony, we wcześniejszej części liturgii, krzyż.

W Wielką Sobotę wierni uczestniczą w wieczornej liturgii. Składają się na nią specjalnie dobrane psalmy, antyfony, czytania i responsoria przywołujące uniżenie się Syna Bożego. W kościołach wybrzmiewa Orędzie Wielkanocne: „Oto są bowiem święta paschalne, w czasie których zabija się prawdziwego baranka” oraz „Chwała na wysokości Bogu”. Ponownie biją dzwony, które umilkły w Wielki Czwartek.

Znaczenie liturgii wielkosobotniej zostało określone w Instrukcji o odnowie liturgii Wielkiego Tygodnia. „Jest to dzień wielkiego smutku, w którym Kościół trwa przy Grobie Pańskim rozważając mękę i śmierć Chrystusa; po obnażeniu ołtarza powstrzymuje się od ofiary Mszy Św. dopiero po uroczystej wigilii, czyli po nocnym oczekiwaniu Zmartwychwstania, wybuchnie radość paschalna, której radość przeleje się na dni następne.”

Agata Bruchwald
fot. Wikimedia Commons