Zaktualizowany czwartkowy raport wykazał, że produkt krajowy brutto (PKB), najszersza miara towarów i usług wytwarzanych w gospodarce, skurczył się o 0,6% w ujęciu rocznym w drugim kwartale. To mniej niż początkowo zgłoszony spadek o 0,9% i niezmieniony od drugiego odczytu o 0,6%.

Produkcja gospodarcza spadła już w pierwszych trzech miesiącach roku, przy spadku PKB o 1,6%, co jest najgorszym wynikiem od wiosny 2020 r., kiedy gospodarka była pogrążona w recesji wywołanej przez COVID. Jednak inny punkt danych, znany jako dochód krajowy brutto, który jest alternatywną miarą wzrostu gospodarczego, w rzeczywistości wzrósł o 0,1% w drugim kwartale.

Według National Bureau of Economic Research (NBER), które śledzi spadki koniunktury, recesje są technicznie definiowane przez dwa kolejne kwartały ujemnego wzrostu gospodarczego i charakteryzują się wysokim bezrobociem, niskim lub ujemnym wzrostem PKB, spadającymi dochodami i spowolnieniem sprzedaży detalicznej.

Przy jednoczesnych spadkach wzrostu gospodarka spełnia techniczne kryteria recesji wymagającej „znacznego spadku aktywności gospodarczej, który jest rozłożony na całą gospodarkę i trwa dłużej niż kilka miesięcy”. Mimo to NBER rozważa wiele czynników, ogłaszając recesję i zwykle zajmuje do roku, zanim ogłosi decyzję.
NBER podkreślił, że opiera się na większej liczbie danych niż PKB przy ustalaniu, czy doszło do recesji, takiej jak bezrobocie i wydatki konsumpcyjne, które utrzymywały się na wysokim poziomie w pierwszych sześciu miesiącach roku. Uwzględnia również głębokość spadku aktywności gospodarczej.

Ostatnie spowolnienie wynika z wielu czynników, w tym spadków prywatnych oszczędności, inwestycji mieszkaniowych i niemieszkalnych oraz wydatków rządowych na poziomie federalnym, stanowym i lokalnym. Spadki te zostały zrekompensowane wzrostem eksportu netto – różnica między tym, co USA eksportuje, a tym, co importuje – oraz wydatkami konsumenckimi, które stanowią dwie trzecie PKB.

„W ten sposób realny PKB może spaść o stosunkowo niewielkie kwoty w dwóch kolejnych kwartałach, nie dając podstaw do stwierdzenia, że nastąpił szczyt” – podała organizacja non-profit na swojej stronie internetowej.

Komitet nie spotyka się regularnie, tylko wtedy, gdy członkowie uznają, że jest to uzasadnione. Na Wall Street narastają obawy, że Rezerwa Federalna wywoła spowolnienie, ponieważ podnosi stopy procentowe w najszybszym tempie od trzech dekad, ścigając się z niekontrolowaną inflacją.

Decydenci polityczni w zeszłym tygodniu zatwierdzili swoją piątą z rzędu podwyżkę stóp procentowych i wytyczyli agresywną ścieżkę przyszłych podwyżek, która wprowadzi zakres stóp funduszy federalnych na bardzo restrykcyjne terytorium. Przewodniczący Fed, Jerome Powell, również odszedł od obietnicy miękkiego lądowania – delikatnej równowagi między ograniczaniem inflacji bez niszczenia wzrostu – ostrzegając, że walka z inflacją uzasadnia ekonomiczny „ból”.

„Szanse na miękkie lądowanie prawdopodobnie zmniejszą się do tego stopnia, że polityka będzie musiała być bardziej restrykcyjna lub restrykcyjna na dłużej” – powiedział Powell dziennikarzom w Waszyngtonie. „Niemniej jednak jesteśmy zobowiązani do obniżenia inflacji do 2%. Uważamy, że niepowodzenie w przywróceniu stabilności cen oznaczałoby znacznie większy ból”.
Jak widać, recesja w USA staje się faktem, a co gorsza, perspektywy nie są optymistyczne. Biorąc pod uwagę rolę tego kraju w światowym systemie finansowym, można spodziewać się, że odbije się to na globalnej gospodarce. Niestety, im kraj biedniejszy tym bardziej odczuje skutki kryzysu. Wysoka inflacja i wysokie stopy procentowe uderzają w najbiedniejszych, którzy mają niewielkie możliwości w takiej sytuacji.  

Chris Klinsky

Źródło: FoxNews