72. rocznica śmierci męczeńskiej śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego

0
0
0
/

O. Maksymilian Kolbe ofiarował się dobrowolnie w niemieckim obozie Auschwitz na śmierć głodową w zamian za skazanego na nią współwięźnia, ojca rodziny. Zmarł 14 sierpnia 1941 r. dobity przez Niemców zastrzykiem trucizny. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.

 

Maksymilian Maria Kolbe przyszedł na świat 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli, podczas chrztu otrzymał imię Rajmund. Jego ociec był z pochodzenia Niemcem, matka – Polką. Z powodu trudnej sytuacji finansowej jego rodzina przeniosła się wkrótce do Łodzi, a następnie do Pabianic.

 

W 1907 r. Rajmund Kolbe rozpoczął naukę w Małym Seminarium Duchownym oo. Franciszkanów we Lwowie. Tu ukończył gimnazjum, a w 1910 r. rozpoczął nowicjat w zakonie franciszkanów, przyjmując imię Maksymilian. Pierwsze śluby zakonne złożył we wrześniu 1911 r.

 

W 1912 r. rozpoczął studia w Krakowie, kilka miesięcy później został wysłany do Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie. Śluby wieczyste złożył 1 grudnia 1914 r. przyjmując imię Maria. W 1915 r. otrzymał doktorat z filozofii, a w 1919 z teologii.

 

Przebywając w Rzymie założył wraz ze współbraćmi w 1917 r. stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej (Militia Immaculatae), zajmujące się apostolstwem pod znakiem Maryi, którego celem było pogłębianie świadomego i odpowiedzialnego życia chrześcijańskiego.

 

W kwietniu 1918 r. o. Maksymilian przyjął święcenia kapłańskie, a rok później wrócił do Polski, gdzie poświęcił się misji kapłańskiej i organizowaniu Rycerstwa Niepokalanej. Aby realizować cele stowarzyszenia, od stycznia 1922 r. wydawał w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tego roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo. Miesięcznikowi nadał charakter pisma katechetycznego dla masowego czytelnika.

 

W 1927 r. o. Maksymilian założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów, który wkrótce stał się znaczącym katolickim ośrodkiem prasowym wydającym kilka wielonakładowych miesięczników, a od 1935 r. także dziennik katolicki - "Mały Dziennik". Pisma tam wydawane poruszały nie tylko tematy religijne, ale także społeczne, polityczne i kulturalne.

 
W latach 1931–1935 o. Kolbe prowadził działalność misyjną w Japonii, gdzie rozpoczął wydawanie japońskiego odpowiednika „Rycerza Niepokalanej” i założył Niepokalanów Japoński. Podobne ośrodki założył także w Chinach i w Indiach. W 1936 r. z polecenia przełożonych powrócił do Polski, aby kierować Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie.
 
 
W czasie okupacji niemieckiej działalność klasztoru została zawieszona. 19 września 1939 r. hitlerowcy aresztowali o. Kolbego oraz kilkudziesięciu zakonników, których następnie umieszczono w obozie koncentracyjnym w Amtitz. W grudniu tego roku pozwolono im jednak na powrót do Niepokalanowa, gdzie mimo zastanych zniszczeń i dewastacji podjęli w ramach ograniczonych możliwości pracę.
 
 
Ponownie aresztowany w lutym 1941 r., o. Maksymilian został przewieziony na Pawiak, a stamtąd po trzech miesiącach trafił do Auschwitz. Gotów na złożenie najwyższego daru, nadając swej miłości do bliźniego wymiar ewangeliczny, o. Maksymilian Kolbe ofiarował się dobrowolnie na śmierć głodową w zamian za skazanego na nią współwięźnia, ojca rodziny - zmarł 14 sierpnia 1941 r. dobity zastrzykiem trucizny. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium.
 
 
Franciszek Gajowniczek, sierżant Wojska Polskiego II RP, za którego o. Kolbe oddał życie, przeżył wojnę i zmarł śmiercią naturalną w wieku 94 lat.
 
Maksymilian Maria Kolbe został beatyfikowany 17 października 1971 r. przez papieża Pawła VI.  10 października 1982 r. papież Jan Paweł II włączył go w poczet Świętych Męczenników.
 
Podczas swojej pierwszej podróży apostolskiej do Polski w maju 2006 r., w obozowej celi św. Maksymiliana Kolbego modlił się papież Benedykt XVI.
 
Paweł Brojek
źródła: vatican.va, archidiecezja.lodz.pl

Źródło: prawy.pl

Sonda

Wczytywanie sondy...

Polecane

Wczytywanie komentarzy...
Przejdź na stronę główną