98 lat temu carski żołnierz zamordował bł. Karolinę Kózkównę. 17-latka do ostatnich chwil swojego życia broniła się pragnąc zachować czystości. W 1987 roku bł. Jan Paweł II wyniósł ją do chwały ołtarzy. Bł. Karolina jest patronką Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży (KSM) i Ruchu Czystych Serc.

Na świat bł. Karolina przyszła w podtarnowskiej wsi Wał-Ruda 2 sierpnia 1898 r. Była ona czwartym z jedenaściorga dzieci w rodzinie. Chrzest przyszła błogosławiona otrzymała już piątego dnia po urodzeniu w kościele parafialnym w Radłowie.

Państwo Kózkowie, rodzice Karoliny, posiadali niewielkie gospodarstwo. Dziewczyna pracowała z nimi na roli. Równocześnie wzrastała w atmosferze żywej i autentycznej wiary, która wyrażała się we wspólnej rodzinnej modlitwie wieczornej i przy posiłkach. W domu Karoliny codziennie śpiewano „Godzinki”. Rodzina często przystępowała do sakramentów i uczestniczeniu we Mszy św. także w dni powszednie.

Uboga chata Kózków nazywana była "kościółkiem". Często krewni i sąsiedzi rodziny gromadzili się tam na wspólnym czytanie Pisma świętego, żywotów świętych i religijnych czasopism. W Wielkim Poście było to miejsce, w którym śpiewano „Gorzkie Żale”, a w okresie Bożego Narodzenia - kolędy.

Bł. Karolina od najmłodszych lat ukochała modlitwę i starała się wzrastać w miłości Bożej. Nie rozstawała się, z otrzymanym od matki, różańcem. Dziewczyna modliła się nie tylko w ciągu dnia, ale i w nocy.

Karolinę od najmłodszych lat cechowało posłuszeństwo rodzicom, połączone z miłością i troskliwą opieką nad licznym, młodszym rodzeństwem.

Swoją edukację Karolina rozpoczęła w 1906 roku w ludowej szkole podstawowej. Uczęszczała tam przez 6 lat, do 1912 roku. Potem chodziła jeszcze na tzw. naukę dopełniającą trzy razy w tygodniu. Uczyła się chętnie i bardzo dobrze, z religii otrzymywała zawsze wzorowe oceny, była pracowita i obowiązkowa.

Duży wpływ na duchowy rozwój Karoliny miał jej wuj, Franciszek Borzęcki, bardzo religijny i zaangażowany w działalność apostolską i społeczną. Karolina pomagała mu w prowadzeniu świetlicy i biblioteki, do której przychodziły często osoby dorosłe i młodzież. Prowadzono tam kształcące rozmowy, śpiewano pieśni religijne i patriotyczne, deklamowano utwory wieszczów.

Karolina to urodzona katechetka. Kidy poznała jakąś prawdę wiary lub też usłyszała ważne słowo nie zatrzymywała tego tylko dla siebie. Zawsze spieszyła, by przekazać je innym. Religii uczyła swoje rodzeństwo i okoliczne dzieci, śpiewała z nimi pieśni religijne, odmawiała różaniec i zachęcała do życia wg Bożych przykazań.
 
Błogosławiona była osobą wrażliwą na potrzeby bliźnich, chętnie zajmowała się chorymi i starszymi. Odwiedzała ich, oddając im różne posługi i czytając pisma religijne. W razie potrzeby przygotowywała na przyjęcie Wiatyku.

Bł. Karolina Kózkówna zginęła mając zaledwie 17 lat, na początku I wojny światowej, 18 listopada 1914 roku. Przemocą uprowadził ją i bestialsko zamordował carski żołnierz. Karolina do ostatnich chwil swojego życia broniła się pragnąc zachować dziewictwo. Zmasakrowane zwłoki nastolatki znaleziono po kilku dniach, 4 grudnia 1914 r., w pobliskim lesie. Tragedia jej śmierci nie miała ludzkich świadków.

Pogrzeb Karoliny był wielką manifestacją okolicznej ludności, która z wielkim przekonaniem mówiła, że uczestniczy w pogrzebie męczennicy. Pochowano ją w parafialnym kościele we wsi Zabawa.

Karolinę beatyfikował Jan Paweł II w 1987 r. w Tarnowie. W ikonografii bł. Karolina Kózkówna przedstawiana jest z palmą w ręce.

Agata Bruchwald
Źródło: brewiarz.pl