Dziś przypada 70. rocznica męczeńskiej śmierci błogosławionego ks. Franciszka Rosłańca, profesora i dziekana Wydziału Teologii Uniwersytetu Warszawskiego, wybitnego teologa i biblisty. Jak pokazuje jego historia, dzisiejsi zwolennicy eutanazji za swoich prekursorów bez wątpienia mają niemieckich nazistowskich ludobójców. Franciszek Rosłaniec urodził się 19 grudnia 1889 r. w Wyśmierzycach na Mazowszu. W rodzinnej miejscowości ukończył szkołę elementarną, naukę kontynuował w gimnazjum rządowym w Radomiu. W 1905 r. roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu. W 1911 r. rozpoczął studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. W czerwcu 1914 r. otrzymał święcenia kapłańskie, rok później uzyskał tytuł doktora teologii. Ze względu na trwającą wojnę nie mógł powrócić do kraju, rozpoczął więc trzyletnie studia specjalistyczne w Papieskim Instytucie Biblijnym. Do Polski wrócił w 1920 r. Decyzją rodzimej diecezji sandomierskiej został skierowany do pracy na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego. Był dwukrotnie dziekanem tego wydziału, uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Przez 19 lat prowadził zajęcia jako wykładowca teologii biblijnej, historii egzegezy, archeologii i historii biblijnej. Był jednym z pionierów teologii biblijnej na terenie Polski. Wraz z innymi biblistami stworzył najbardziej dynamiczny ośrodek biblijny w Polsce okresu międzywojennego. Działał w Polskim Towarzystwie Teologicznym w Warszawie, gdzie był sekretarzem w latach 1934-1935. Udzielał się jako kurator Sodalicji Młodzieży Akademickiej. Piastował również stanowisko zastępcy kuratora Koła Teologicznego Studentów. Przez wiele lat prowadził publiczne odczyty z biblistyki i publikował popularnonaukowe artykuły w „Przeglądzie Katolickim” i „Głosie Kapłańskim”. Był również kapelanem w Przytulisku przy ul. Belwederskiej, spowiednikiem i kapelanem Sióstr Westiarek Jezusa oraz spowiednikiem przy Zakładzie Wychowawczym dla Sierot przy ul. Brackiej w Warszawie. Po zajęciu przez Niemców Warszawy był dwukrotnie aresztowany - w październiku i w grudniu 1939 r. W kwietniu 1940 r. trafił na Pawiak, zaś miesiąc później został wywieziony do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. W grudniu 1940 r. trafił ostatecznie do Dachau. Miał opinię kapłana głębokiej wiary, w niewyobrażalnie trudnych warunkach zachowującego spokój i wierność swemu powołaniu. Przez pewien czas głosił nawet wśród więźniów prelekcje biblijne. Wyniszczony warunkami obozowymi, w czerwcu 1942 r. trafił do tzw. baraku inwalidów, czyli osób niezdolnych do pracy. W połowie października został wywieziony do niemieckiego ośrodka eutanazji niedaleko Linzu i tam zamordowany w komorze gazowej. Według oficjalnego powiadomienia władz obozowych zmarł 20 listopada 1942 r. W 1999 r. ks. Rosłaniec został beatyfikowany w gronie 108 męczenników przez papieża Jana Pawła II. W czerwcu 2005 r. w Wyśmierzycach przed kościołem parafialnym pw. Św. Teresy z Avila został odsłonięty i poświęcony mu pomnik. Źródło: swzygmunt.knc.pl